Osobiście mi to nie przeszkadza, wolę bowiem źle ubranego kandydata, który mnie zauroczy swoja wiedzą i osobowością, od wystrojonego, ale o ograniczonych horyzontach myślowych. Trzeba jednak wiedzieć, jak się zaprezentować u przyszłego pracodawcy, a ten zazwyczaj jest przeczulony na tym punkcie (nieraz zdarzało mi się słyszeć od klienta, że odrzucił kandydata, gdyż ten przyszedł w dżinsach i swetrze).
Ubiór należy dobierać zarówno pod kątem firmy, do której się aplikuje, jak i samego stanowiska. Korporacje lubią stroje bardzo sformalizowane, a więc jednolite garnitury dla panów i garsonki dla pań. Do tego odpowiednio dobrane koszule i bluzki, również jednolite (a bluzki bez dekoltu). Koszule, nawet latem, powinny być z długim rękawem, zaś długość spódnic nie krótsza niż do kolan (minispódniczki są bardzo źle widziane, nawet u kandydatki na stanowisko asystentki). Krawat może stanowić swego rodzaju ekstrawagancję – dopuszczalne są tu wzory, ale bez nadmiernej przesady, żadnych śmiesznych rysunków. Na stanowiska handlowe czy też menedżerskie polecam krawaty w kolorze czerwonym – podkreślą wasz sprzedażowy „pazur". Panie mogą osiągnąć ten sam cel, malując na czerwono paznokcie. Jeśli chcecie wzbudzić zaufanie rozmówcy, włóżcie strój w kolorze brązowym. Szczególnie polecam takie rozwiązanie w przypadku stanowisk księgowych i finansowych. Skarpetki do garnituru dobieramy w kolorze spodni i na tyle długie, aby po ich podciągnięciu nie wystawała goła noga. W przypadku butów zakładam, że każdy je dobierze do stroju, więc wspomnę jedynie o ich czystości. Nic tak nie popsuje waszego wizerunku na wstępie jak brudne buty – niezależnie od pory roku nie ma na to usprawiedliwienia. Wystarczy bowiem przed spotkaniem po prostu pójść do toalety i przetrzeć je mokrym ręcznikiem papierowym.
