Ewa Kopacz – pierwszą marszałek Sejmu?

Część polityków przekonuje, że rządy kobiety zaprowadzą na Wiejskiej większy porządek. Inni podnoszą, że najmocniejszym atutem Kopacz jest przyjaźń z premierem, a to może nie wystarczyć, by dobrze piastować drugie stanowisko w państwie.

Posłowie PO bronią kompetencji przyszłej marszałek. – To w polityce jedyna kobieta w spodniach, która nie boi się iść na zwarcie z premierem, otwarcie i czasami twardo stawia warunki współpracy – twierdzi Andrzej Biernat, lider łódzkiej PO.

Ale opozycja wątpi, że sprawdzi się jako marszałek. – Marszałek Sejmu musi znać prawo, być dobrym organizatorem i mieć koncyliacyjny charakter.   Ewa Kopacz może mieć z tym problemy – mówi Bolesław Piecha (PiS), który pracował z nią wiele lat w Komisji Zdrowia.

Podobnie jak wielu polityków PO polityczny życiorys Kopacz zaczyna się w Unii Wolności. Stamtąd z grupą polityków przeszła do partii tworzonej przez Tuska. Jednak na dobre jej polityczna kariera zaczęła się w 2005 r., gdy – ku zaskoczeniu wielu – została szefową Komisji Zdrowia (na to stanowisko typowano Elżbietę Radziszewską, partyjnego eksperta od służby zdrowia). W tym czasie Kopacz, lekarz pediatra, mocno zaangażowała się w ratowanie chorej siostry Tuska, uruchamiając kontakty w służbie zdrowia.

– Naprawdę się zaangażowała i bardzo pomogła – opowiada polityk PO. Inny dodaje: – Od tego momentu zaczęła się jej przyjaźń z premierem, który dziś broni jej pozycji i potrafi wszystko wybaczyć.

A jest co wybaczać. Zdaniem Marka Balickiego, byłego posła SLD i ministra zdrowia, Kopacz jako szef resortu nie wykazała się na stanowisku. – Dzięki podwyżkom płac w służbie zdrowia przeprowadzonym przez PiS przez cały czas jej urzędowania nie było nacisków płacowych. Korzystając z tego, powinna była zdecentralizować NFZ. Ale tego nie zrobiła – wytyka Balicki.

Za to do historii przeszły opowieści o tym, jak wiele razy groziła premierowi dymisją, bo nie chciał np. wbrew jej zdaniu odwołać prezesa NFZ.

– Umiejętnie grała na emocjach społecznych, każdą swoją decyzję tłumacząc dobrem pacjentów, ale prawda jest taka, że cztery lata jej rządów to czas stracony – mówi Balicki.

Właśnie zbytnią emocjonalność wytykają Kopacz jej koledzy. – Potrafi krzyczeć, płakać i trzaskać drzwiami, to histeryczka – mówi jeden. – Ale premier jej wybacza.

I słusznie, bo Kopacz skutecznie uczestniczy w grach personalnych w partii – zawsze po stronie Tuska. Najostrzej gromiła Grzegorza Schetynę za jego wypowiedź, że premier spóźnił się z reakcją na raport MAK o katastrofie smoleńskiej.

Zwłaszcza że osobiście była zaangażowana w wyjaśnianie katastrofy, towarzysząc rodzinom podczas identyfikacji zwłok ofiar. Jednak, zdaniem przedstawicieli pięciu rodzin, które wystosowały list do parlamentarnego zespołu ds. zbadania przyczyn katastrofy, minister nie zapewniła równoprawnego udziału Polski w badaniach sądowo-lekarskich.