Przyszłe zobowiązania pokryje zapłacony wcześniej podatek

Z kolei nadpłata powstała w 2009 r. może zostać zaliczona na poczet przyszłych zobowiązań dopiero w momencie złożenia zeznania za 2009 r. wraz ze stosownym wnioskiem.

[b]Tak uznał 24 listopada 2009 r. dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, interpretując przepisy ordynacji podatkowej (nr IPPB1/415-670/09-5/MT).[/b]

Wnioskodawczyni (jako wynajmująca) złożyła 8 października 2008 r. oświadczenie o wyborze formy opodatkowania w związku z zawarciem umowy najmu lokalu mieszkalnego. Pierwszy przychód osiągnęła w październiku 2008 r.

Ponieważ nie była pewna wysokości podatku od uzyskiwanych opłat od najemcy w wysokości 2 tys. zł (z tej kwoty uiszczała czynsz na rzecz wspólnoty mieszkaniowej wynoszący 304 zł), zaczęła płacić po 170 zł podatku miesięcznie od całej kwoty, tj. 2 tys. zł. Obecnie, według wyliczeń podatniczki, nadpłata za lata 2008 i 2009 wynosi 535,32 zł.

Zainteresowana w dalszym ciągu płaci podatek od kwoty 2 tys. zł w oczekiwaniu na decyzję urzędu co do jego wysokości. Teraz chce jednak wiedzieć, czy będzie mogła odliczyć powstałą nadpłatę z przyszłych opłat podatkowych w związku z tym, że umowa najmu trwa i cały czas odprowadzana jest danina.

Według niej istnieje prawo do odliczenia nadpłaconego podatku od przyszłych podatków wówczas, gdy trwa umowa najmu, a w razie jej rozwiązania – prawo do zwrotu nadpłaconej daniny. Powołała się na art. 73 § 2 pkt 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=067B27B32B17E3FD5CA80113E2BB7D91?id=176376]ordynacji podatkowej[/link], zgodnie z którym dla podatników podatku dochodowego nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego.

[wyimek]Prawo do zwrotu nadpłaty wygasa po upływie pięciu lat od dnia złożenia zeznania[/wyimek]

Według wnioskodawczyni z przepisu ordynacji jednoznacznie wynika, że podatnik może złożyć taki wniosek tylko w sytuacjach powodujących uszczerbek w jego majątku, gdy na skutek własnych błędów zadeklarował oraz wpłacił podatek w wysokości większej od należnej. W sytuacjach zaś, o których mowa w art. 75 § 2 pkt 1 lit. a i b oraz w pkt 2 lit. a i b, podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację). Jeżeli zatem prawidłowość skorygowanego zeznania nie budzi wątpliwości, to organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę.

Prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa po upływie pięciu lat od dnia złożenia zeznania (deklaracji).

Na podstawie zaś art. 76 § 1 ordynacji podatkowej nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet: zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych. W razie zaś ich braku – podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Zgodnie natomiast z art. 77 § 1 pkt 6 nadpłata podlega zwrotowi w terminie dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanym zeznaniem w sytuacjach, o których mowa w art. 73 § 3, nie wcześniej jednak niż w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2.