Do dziś ten trend jest w pełnym rozwoju. Szczytem mody są nadal luksfery, podłogi z egzotycznych gatunków drewna, kuchnie z metalowym wykończeniem. Wyspę zakłada każdy, kto ma choć z 15 metrów w kuchnio-salonie. Oddzielnej kuchni się dziś nie nosi. W łazienkach nosi się za to krzywizny, egzotyczne drewno, umywalki na podeście niczym miska na stołku. W kuchniach panują sufity podwieszane, w nich halogeny. Na podłogach kamień z drewnem, obowiązkowo w linii falistej. Widzieliśmy też mieszkanie porzucone przez zbankrutowanego magnata mediów, który wziął gigantyczny kredyt na urządzenie rezydencji w stylu Janukowycza, a teraz musi się przenieść do M3. Garderoba wyłożona białą skórą, szufladki z kryształową szybką na każdą parę skarpetek...

Ciekawe, że wszystkie te trendy chodzą stadami. A jak do dzieła wezmą się dekoratorzy wnętrz, schemat staje się dogmatem. Dogmat minimalizmu, dogmat luksusu, dogmat orientalny. Lokator, czyli więzień tej scenografii, musi się podporządkować.

Domy trzeba modernizować, to wiadomo. Jest tylko kwestia – jak. Interesujące, że kraje o większych niż my historycznych zasobach budowlanych szanują je bardziej. Nie widziałam, żeby w haussmanowskich kamienicach w Paryżu ktoś wymieniał okna na nowoczesne albo obijał drzwi skajem. W Princeton pod Nowym Jorkiem w domu z lat 20. widziałam stare schody, stiuki, drzwi. – W Sztokholmie stary, drewniany dom z widokiem na wodę i w dobrej okolicy kosztuje więcej niż nowo wybudowana, licząca 700 metrów kwadratowych willa w Konstancinie – opowiada w „Dwutygodniku" mieszkająca w Sztokholmie pisarka i tłumaczka literatury szwedzkiej Katarzyna Tubylewicz.

U nas infrastrukturę wyrywa się z korzeniami jak ząb, na jego miejscu wstawiając sztuczną szczękę. Dom Szanajcy na Żoliborzu, w którym najnowszy właściciel wyburzył prawie wszystkie ściany doskonale zaprojektowanego modernistycznego mieszkania. Teraz zastanawia się, jak wrócić do dawnego układu, bo rodzina kotłuje się w jednym pomieszczeniu i nikt nie może w ciszy poczytać, a w porze obiadu woń kapusty wypełnia wnętrze.

A przecież modernizm jest modny, szczególnie w Warszawie, gdzie powstaje dużo nowych domów o architekturze inspirowanej latami 30. Ciekawe, dlaczego wnętrza tych nielicznych, które jeszcze ocalały, w oryginale muszą być wypatroszone.

Po nieudanych jak dotąd ekskursjach nieruchomościowych znajomi zdecydowali, że zostają na razie w starym mieszkaniu. Za małym, ale z pięknym widokiem. Z późnych lat 20., z podwójnymi oknami zamykanymi na miedziane skuwki, z dębowym chybotliwym parkietem. Ale gdy znajdą nowe, do starego wprowadzą się nowi lokatorzy i zrobią remont. W najmodniejszym stylu.