Reklama

Bogusław Chrabota: Zawodny romantyzm arabskiej wiosny

Zanim w latach 2010–2012 przez Maghreb i Bliski Wschód przetoczyła się arabska wiosna, udało mi się cały niemal ten kawałek ziemi obejrzeć z pokładu samolotów, rozszczelnionych kabin land cruiserów, grzbietów wielbłądów czy wręcz na piechotę.

Publikacja: 26.02.2021 18:00

Bogusław Chrabota: Zawodny romantyzm arabskiej wiosny

Foto: Wikimedia Commons, Domena Publiczna

Nie do końca pamiętam, skąd się wzięła ta fascynacja Bliskim Wschodem i pustynią. Czasem zastanawiałem się, czy to nie efekt jakichś zdarzeń z pogranicza reinkarnacji, ale moja żona trzeźwo tłumaczy, że inspiracja przyszła w czasie kolejnych, rodzinnych wakacji w Tunezji, gdy miałem zwyczaj pożyczania samochodu i wybierania się głębiej w interior. Zafascynowały mnie szczególnie dwa wymiary tamtej rzeczywistości. Przede wszystkim pustynia jako byt integralny. Konsekwentna kraina dominacji słońca i biologicznej śmierci, królestwo niczego, gdzie wyschnięta, martwa ziemia styka się z milczącym i nieludzkim niebem. To pierwszy z wymiarów, drugim jest niespotykany nigdzie indziej melanż kulturowy. Powierzchownie kojarzony z islamem, ale gdyby zajrzeć głębiej, łączący wątki nomadyczne z osadnictwem berberyjskim, punickim, greckim, rzymskim, zwieńczone na koniec dominacją arabską, osmańską i europejskim kolonializmem.

Pozostało jeszcze 82% artykułu

Tylko 19 zł miesięcznie przez cały rok.

Bądź na bieżąco. Czytaj sprawdzone treści od Rzeczpospolitej. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.

Treści, którym możesz zaufać.

Reklama
Plus Minus
„Żar”: Chęć bycia silniejszym
Plus Minus
„EA Sports FC 26”: Skazani na piłkarski sukces
Plus Minus
„The Critic”: W teatrze zbrodni
Plus Minus
„Dzikość”: Emocje w parku narodowym
Plus Minus
Gość „Plusa Minusa” poleca. Prof. Przemysław Czapliński: Opór wobec siły pieniądza
Reklama
Reklama