[b]1.[/b] W „RockMannie, czyli jak nie zostałem saksofonistą” Wojciech Mann opowiada między innymi o tym, jak festiwal Jazz Jamboree w Warszawie nawiedził w 1967 roku Georgie Fame, podówczas znana postać brytyjskiej sceny muzycznej. Artysta przywiózł ze sobą najnowszy model organów Hammonda, na których zamierzał zagrać w Sali Kongresowej. „Organy Hammonda – pisze pan Wojtek – są tak skonstruowane, że najlepiej działają po podłączeniu do prądu. Dodatkowo towarzyszył im oryginalny głośnik Leslie, który też wymaga zasilania. Dla polskiego inżyniera była to informacja banalna i artysta został zapewniony, że w try miga prąd się znajdzie. Pewien kłopot stanowił fakt, że potrzebne były przynajmniej dwa gniazdka do organów i do Leslie. Inżynier wywiązał się z zadania znakomicie. Przyciągnął na środek sceny długi przewód zakończony kawałkiem deski, do której przybite były gwoźdźmi gniazdka. Już po chwili można było uruchomić rozpakowane urządzenia, ale tu czyhała pułapka. Producent organów, nie wiedząc, gdzie, kiedy i w jakich warunkach będą one używane, nie zaopatrzył przewodów zasilających w żadne wtyczki, logicznie rozumując, że w kraju, w którym będą uruchamiane, takie wtyczki zostaną zamontowane. I tu chytry kapitalista się mylił. W Kongresowej nie było wtyczek. Czas nieubłaganie mijał. Jednak dla inżyniera nie było problemu. Na oczach ogłupiałego Fame’a wepchnął gołe druty do dziurek z prądem i umocował je w tych dziurkach bardzo porządnie zapałkami. Anglicy próbowali nieśmiało sugerować, że przydałoby się uziemienie, ale inżynier stanowczo wyjaśnił, że to są fanaberie. Tym bardziej że sprzęt działa. Przyznaję, że całą akcję obserwowałem nieco z boku, tłumacząc jedynie niezbędne fragmenty, bojąc się zarówno zerwania koncertu, jak i gwałtownego porażenia kogoś z zainteresowanych. Na szczęście do niczego takiego nie doszło i artysta wystąpił o czasie ku zachwytowi widowni”.