Uważam się za osobę upoważnioną do zabrania głosu w tych kwestiach, gdyż w drugiej połowie lat 70. na lamach „Bratniaka" wydawanego poza cenzurą polemizowałem z karykaturalnym wizerunkiem endecji upowszechnianym przez środowisko lewicowych bohaterów marca 1968 roku, którzy uważali, że PZPR – a zwłaszcza frakcja „partyzantów" skupiona wokół Mieczysława Moczara – przejęła ideologię Narodowej Demokracji. Ruch Młodej Polski, który wraz z przyjaciółmi utworzyłem w 1979 roku, wyraźnie odwoływał się do elementów dziedzictwa endecji.

Spełnione zadanie

Co dzisiaj myślę o jego przydatności w III Rzeczypospolitej, na początku drugiej dekady XXI wieku? Podobnie jak Wiesław Chrzanowski, którego prezydent Bronisław Komorowski określił na jego pogrzebie „ostatnim albo jednym z ostatnich wielkich Narodowej Demokracji", uważam, że układ polskich ruchów politycznych, ukształtowany na przełomie XIX i XX wieku, wypełnił już swoje zadanie, przyczyniając się do ukształtowania nowoczesnego narodu obejmującego wszystkie warstwy społeczne. Chrzanowski miał takie zdanie już w okresie okupacji niemieckiej, a więc w okresie, w którym Stronnictwo Narodowe pozostawało jeszcze jednym z głównych filarów Polskiego Państwa Podziemnego.