Wizyta Adama Michnika pod pomnikiem imiennika

Obsadzanie Aleksandra Puszkina w roli „przyjaciela Moskala" to absurd. W jego wierszach z łatwością rozpoznajemy wielkoruską, później sowiecką, a teraz putinowską imperialną butę.

Aktualizacja: 13.06.2015 18:57 Publikacja: 12.06.2015 01:21

Adam M. u stóp pomnika Adama M. stopy tym razem w sandałach

Adam M. u stóp pomnika Adama M. stopy tym razem w sandałach

Foto: PAP/Radek Pietruszka

W marcu 1968 roku młody Adam Michnik demonstrował umiłowanie wolności deptanej wówczas przez przedstawicieli „zbrodniczej organizacji działającej na szkodę Narodu Polskiego w interesie obcego mocarstwa". Młodszym wyjaśniam, że chodziło o zamknięcie inscenizacji „Dziadów" Adama Mickiewicza w Teatrze Narodowym w Warszawie przekształconej przez ówczesnych studentów w niesłuszną manifestację polsko-rosyjskiej nienawiści. Konkretnie chodziło o to, że student Michnik i inni nieracjonalni gówniarze (wtedy też istniał podział na Polskę racjonalną i tą gorszą) bili brawo po słowach:

Nie dziw, że nas tu przeklinają.

Wszak to już mija wiek,

Jak z Moskwy w Polskę nasyłają

Samych łajdaków stek.


A trzeba wiedzieć, że w dramacie ową mową nienawiści posługuje się rosyjski oficer, zwracając się do Aleksandra Bestużewa, późniejszego dowódcy moskiewskiego pułku rozpoczynającego powstanie dekabrystów. A co do owej zbrodniczej organizacji, która w 1968 roku prawidłowo zareagowała na niewłaściwą interpretację tradycyjnej przyjaźni polsko-radzieckiej, to mowa o Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Z tym że nie jestem pewien, czy już wtedy Adam Michnik tak ją określał, bo cytuję tu jego definicję z roku 1978, kiedy to „nasz Adaś" jako wykładowca Towarzystwa Kursów Naukowych przyjeżdżał z odczytami do Krakowa, a my, ówcześni studenci, broniliśmy go przed pobiciem przez milicjantów i esbeków.

Z góry więc przepraszam za ewentualny anachronizm, wszak różne bywały definicje Naszej Partii na różnych „etapach historycznego rozwoju", a także na etapach rozwoju samego bohatera. Zresztą później się okazało, że to nie żadni zdrajcy, tylko „ludzie honoru", bo tak wskazywała „mądrość kolejnego etapu", a może interesy rozdawcy mentalnych orderów.

Pozostało 90% artykułu
„Rzeczpospolita” najbardziej opiniotwórczym medium października!
Rzetelne informacje, pogłębione analizy, komentarze i opinie. Treści, które inspirują do myślenia. Oglądaj, czytaj, słuchaj.

Czytaj za 9 zł miesięcznie!
Plus Minus
„Ilustrownik. Przewodnik po sztuce malarskiej": Złoto na palecie, czerń na płótnie
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Plus Minus
„Indiana Jones and the Great Circle”: Indiana Jones wiecznie młody
Plus Minus
„Lekcja gry na pianinie”: Duchy zmarłych przodków
Plus Minus
„Odwilż”: Handel ludźmi nad Odrą
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Plus Minus
Gość "Plusa Minusa" poleca. Artur Urbanowicz: Eksperyment się nie udał