Fiskus nakazuje doliczać do przychodu, a sąd mówi, że nie trzeba

[b]Mowa o wyroku z 2 kwietnia 2009 r. (III SA/Wa 3521/08)[/b]. Agencja Nieruchomości Rolnych wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji. Chodziło o opodatkowanie świadczeń medycznych opłacanych przez pracodawcę na rzecz pracowników. Agencja twierdziła, że zgodnie z umową odpłatność za świadczenie usług medycznych na rzecz pracowników wnoszona jest ryczałtowo w sposób uniemożliwiający identyfikację ceny usługi ponoszonej na rzecz konkretnego pracownika. Wykorzystywanie świadczeń jest różne przez różnych pracowników i nie da się określić, w jakiej wysokości korzysta z nich konkretny podwładny.

[srodtytul]Podatnik swoje, minister swoje[/srodtytul]

Pytała, czy wartość pakietu medycznego oferowanego pracownikom, a opłacanego ryczałtowo w sposób uniemożliwiający identyfikację ceny konkretnej usługi, stanowi przychód pracownika i podlega opodatkowaniu PIT. Jej zdaniem przychód nie powstaje. Innego zdania był jednak minister finansów. Według niego w przypadku zakupu przez pracodawcę dodatkowych usług medycznych uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z określonych świadczeń ich wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. W przypadku ryczałtowej formy rozliczeń z firmą świadczącą usługi medyczne fakt skorzystania lub nieskorzystania przez pracownika w danym miesiącu z usługi pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania świadczeń.

[b]Według ministra kwota usług lekarskich z zakresu zakładowej opieki pokrywana przez pracodawcę za pracownika wypełnia dyspozycję zakwalifikowania jej do przychodów ze stosunku pracy. [/b]Wynika to z definicji przychodu, która nakazuje zaliczyć do niego każdą realną korzyść, jaką pracownik otrzymał od pracodawcy.

Minister podkreślił, że w przypadku pakietów medycznych oferowanych przez pracodawców pracownikom nie ma trudności z indywidualizacją świadczenia. W momencie wykupienia usług znana jest zarówno globalna kwota przypadająca do zapłaty za dany miesiąc, jak i liczba pracowników uprawnionych, dla których wykupiono świadczenie. W tej sytuacji ustalenie przychodu na poszczególnych pracowników wydaje się sprawą oczywistą.

[srodtytul]Sprawą zajął się WSA[/srodtytul]

Spór znalazł finał przed WSA. Sąd skargę uwzględnił. Stwierdził, że ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości świadczeń w inny sposób niż określony w przepisach ustawy o PIT. Zdaniem WSA, jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych w przepisach ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Minister finansów stwierdził, że objęcie pracowników opieką medyczną stanowi ich przychód ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnych świadczeń, których wartość oblicza się zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o PIT. Przepis ten mówi, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu.

[srodtytul]Jak ustalić, kto korzysta[/srodtytul]

W takiej sytuacji – zdaniem sądu – trzeba ustalić, czy świadczeniem jest samo uprawnienie do skorzystania z usług medycznych. Aby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód, wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast ażeby świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia były uznane za przychód, konieczne jest ich otrzymanie.

W tej sprawie skarżąca kupuje dla swoich pracowników usługi medyczne. Usługi (świadczenie) są zatem postawione do dyspozycji pracowników. Nie ma natomiast informacji, czy dany pracownik z usługi medycznej skorzystał, a nawet jeśli – to w jakim zakresie. [b]Interpretacja dokonana przez ministra jest zatem – zdaniem WSA – niedopuszczalna. W przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać bowiem tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania.[/b]