Jednak samorządowe kolegium odwoławcze utrzymało w mocy postanowienie wójta. Kolegium uzasadniało, że materiał dowodowy sprawy wskazuje jednoznacznie, iż w sprawie nie zaistniały przesłanki wymienione w art. 97 § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=166E05C7B0EC8CA718020665C9FC11D0?id=133093]kodeksu postępowania administracyjnego[/link] do obligatoryjnego zawieszenia postępowania administracyjnego z przyczyn wskazanych przez skarżącą we wniosku o zawieszenie postępowania.
SKO stwierdziło, że prowadzenie postępowania sądowego przed sądami powszechnymi nie ma żadnego wpływu na prawidłowość rozstrzygnięcia sprawy o ustalenie warunków zabudowy na zamierzenie inwestycyjne objęte wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.
Wynika to również - zdaniem SKO - z faktu, że zgodnie z art. 63 ust. 2 ustawy z 27 marca 2003 r. [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=FA4E032B482C4C7DB34CC76FD94648BB?id=292360]o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r. nr 80, poz. 717 ze zm. zwana dalej ustawą Pzp)[/link] decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich.
Ponadto ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu jest dopuszczalne również na nieruchomości niestanowiącej własności wnioskodawcy, gdyż na tym etapie procesu inwestycyjnego przepisy nie nakładają obowiązku wykazania się tytułem prawnym do działek objętych wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy.
R.B. złożyła skargę do sądu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie za prawidłowe uznał poglądy samorządowego kolegium odwoławczego, ale zwrócił uwagę na to, że wójt i SKO nie wzięli pod uwagę wszystkich okoliczności.
Skoro przesłanką ustalenia warunków zabudowy jest bezpośredni lub pośredni dostęp nieruchomości do drogi publicznej, a brak takiego dostępu skutkuje odmową ustalenia warunków zabudowy, to w przypadku, gdy skarżąca wystąpiła o unieważnienia aktu notarialnego ustanawiającego służebność przejazdu, rzeczą organu było dokonanie oceny, czy zachodzi konieczność zawieszenia postępowania administracyjnego z przyczyny, o której mowa w art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a - stwierdził WSA.