Domek letniskowy ze stawką zależną od sposobu używania

Stawki podatku od nieruchomości ustala w drodze uchwały rada gminy. Organ nie może ich jednak określić w wysokości wyższej od limitów zawartych w art. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. DzU z 2010 r. nr 95, poz. 613).

Ten akt wymienia pięć rodzajów budynków, ustalając dla każdego z nich maksymalną stawkę podatku. Są to budynki:

- mieszkalne;

- związane z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz mieszkalne zajęte na cele firmowe;

- zajęte na prowadzenie firmy w zakresie obrotu materiałem siewnym;

- związane z prowadzeniem działalności udzielania świadczeń zdrowotnych oraz

- pozostałe, niemieszczące się w żadnej z powyższych grup.

Rada gminy określiła w uchwale stawkę dla domków letniskowych. Regionalna Izba Obrachunkowa (RIO) stwierdziła nieważność tego aktu, uznając, że gmina nie mogła wydzielić w uchwale stawek dla domków letniskowych.

Gmina złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Sąd oddalił skargę, podzielając argumentację RIO (sygnatura akt III SA/Wa 1540/11).

Gmina nie może wyznaczać innych grup budynków niż ustalone w ustawie

WSA wyraził pogląd, że do określenia właściwej stawki konieczne jest zakwalifikowanie budynku do kategorii wymienionych przez ustawę. W tym celu trzeba ustalić, czy budynek letniskowy służy podatnikowi do zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych i jest dla niego centrum życiowym czy też jest wykorzystywany w innych celach. Przed dokonaniem takich ustaleń trzeba przeprowadzić postępowanie administracyjne.

– Intencją uchwały rady gminy było doprecyzowanie przepisów, a nie przesądzenie, jaka stawka ma zastosowanie do domków letniskowych. Ustawa nie daje jednak jednostce samorządu terytorialnego takich uprawnień – stwierdził sąd.

Jeśli niewykorzystywany w działalności gospodarczej domek służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, będzie opodatkowany jako mieszkalny. Jeżeli natomiast nie jest ośrodkiem życiowym podatnika, to będzie tzw. budynkiem pozostałym.

Stanowisko WSA jest zgodne z poglądem prezentowanym wcześniej przez Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. II FSK 66/2010; FPK 17/2001; FPK 3/ 2002; II FSK 542/2008).

Przeczytaj także artykuły:

Czytaj także w serwisach:

» Samorząd » Finanse » Podatki i opłaty » Podatek od nieruchomości