[b]Potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 18 marca 2010 r. (sygn. II FSK 14/ 10, 15/10 oraz 51/10).[/b]
Sprawa dotyczyła spółki, która – jak wykazała późniejsza kontrola skarbowa – za 2000 r. zapłaciła zbyt niski CIT. Fiskus nakazał jej zapłatę odsetek za zwłokę od zaniżonych zaliczek na CIT za osiem miesięcy 2000 r. zgodnie z art. 53a [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3D21A01E6FC6F945CF8B08FFF6FF4B83?id=176376]ordynacji podatkowej[/link]. Przepis ten stanowi m. in., że w postępowaniu prowadzonym po zakończeniu roku podatkowego organ podatkowy może określić wysokość odsetek za zwłokę w przypadku niewpłacenia lub zaniżenia wysokości zaliczek.
Spółka podnosiła, że przepis ten wszedł w życie 1 stycznia 2003 r. Nie można go więc stosować do stanu faktycznego sprzed tej daty. Jest to przepis prawa materialnego, dochodziłoby więc do stosowania prawa z mocą wsteczną.
Według izby skarbowej, do której odwołała się spółka, nieuiszczona w terminie zaliczka staje się zaległością podatkową, o czym stanowi art. 51 § 2 ordynacji. Możliwość orzekania o odsetkach od niezapłaconych w terminie zaliczek po zakończeniu roku wynika wprost z art. 53a ordynacji. Izba twierdziła przy tym, że możliwość taka istniała też przed wejściem w życie tego przepisu.
Spór dotyczył również przedawnienia niewpłaconych w terminie odsetek za 2000 r. Według IS nastąpiło ono 31 grudnia 2006 r. wraz z przedawnieniem zobowiązania podatkowego za ten rok. Zdaniem spółki, skoro termin płatności odsetek upłynął w 2000 r., to termin przedawnienia rozpoczął swój bieg od 31 grudnia 2000 r. i upłynął 31 grudnia 2005 r., przed wydaniem decyzji organu pierwszej instancji.
