Za odpalenie fajerwerków w firmie grozi dyscyplinarka

Maciej D. otrzymał dyscyplinarkę po tym, jak w nocy z 8 na 9 lipca 2004 r., około 22 na dachu jednego z budynków elektrociepłowni, w której był zatrudniony, odpalono fajerwerki. Kamera przemysłowa zamontowana na bramie zarejestrowała jego wejście na teren zakładu dziesięć minut wcześniej. Miał przy sobie dużą torbę, w której mogły, zdaniem pracodawcy, zmieścić się te fajerwerki.

Z rozmów ze współpracownikami Macieja D. wynikało, że dzień wcześniej pytał ich, gdzie można kupić sztuczne ognie.

Sam pracownik wyjaśniał, że pokłócił się tego dnia z żoną, która przeszkodziła mu w spotkaniu z synem. Choć był na urlopie, przyszedł na teren zakładów tylko zanocować, a w torbie miał jedynie ubrania. Nie było w niej żadnych fajerwerków.

[srodtytul]Sądowe przepychanki[/srodtytul]

Maciej D. odwołał się od dyscyplinarki jako nieuzasadnionej i zażądał odszkodowania za bezprawne zwolnienie i przysługującej mu w przypadku zwykłego rozstania z firmą odprawy pieniężnej.

Sądy niższych instancji uwzględniły argumenty elektrociepłowni i uznały zwolnienie za prawidłowe. Wówczas pierwszy raz do Sądu Najwyższego trafiła skarga kasacyjna powoda.

SN uznał jednak, że wyrok sądu niższej instancji zapadł zbyt pochopnie, bez rozważenia wszystkich możliwych ani wykluczających się hipotez. To, że powód pokłócił się z żoną, dokonał zakupu fajerwerków i wniósł je w torbie na teren zakładu pracy, to zbyt mało do uznania go za winnego w tej sprawie (pisaliśmy o tym 27 maja 2008 r.w tekście „[link=http://www.rp.pl/artykul/139869.html]Przed wyrzuceniem pracownika trzeba udowodnić jego winę[/link]”).

SN odesłał sprawę do sądu okręgowego z poleceniem zbadania, jakie materiały pirotechniczne nabył Maciej D., czy jego torba mogła je pomieścić, czy była wypełniona racami odpalonymi z dachu budynku, a także czy w dziesięć minut mógł dojść na ten dach i odpalić race. Nakazał też zbadanie okoliczności wyjścia Macieja D. z zakładu.

Sąd okręgowy ponownie jednak oddalił apelację powoda. Wziął przy tym pod uwagę rozbieżności z zeznań jego samego co do czynności, jakie miał podejmować na terenie firmy tej nocy. Wyliczył także na podstawie dokumentów zawartych w aktach, wykorzystując do tego własne doświadczenie życiowe, że powód bez problemu mógł w dziesięć minut od przejścia przez bramę rozstawić i odpalić fajerwerki na dachu firmowego budynku.

[srodtytul]Bez dowodów, ale właściwie[/srodtytul]

[b]Sąd Najwyższy w drugim już wyroku w tej sprawie, z 25 lutego 2009 r. (II PK 187/08)[/b], oddalił skargę kasacyjną Macieja D. Uznał bowiem, że [b]tym razem sąd okręgowy prawidłowo odwołał się do doświadczenia życiowego przy swoich obliczeniach[/b]. Nie ogranicza to w żaden sposób prawa do obrony pracownika, co podnosił Maciej D. w skardze kasacyjnej.