[b]Tak wynika z wyroku WSA w Warszawie z 27 maja 2009 r., VII SA/Wa 250/09[/b]
[srodtytul] Jaki był problem[/srodtytul]
Minister finansów po rozpatrzeniu odwołania od decyzji wojewody odmawiającej umorzenia należności z tytułu kary za nielegalne użytkowanie budynku mieszkalnego nałożonej postanowieniem powiatowego inspektora nadzoru budowlanego, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Jego zdaniem sytuacja majątkowa i finansowa strony nie pozwala na umorzenie nałożonej kary.
Artykuł 67a ordynacji podatkowej pozwalający w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym na umorzenie na wniosek strony kary, oparty jest na konstrukcji uznania administracyjnego, co oznacza, że pozostawia on do uznania organu administracji publicznej istnienie lub nieistnienie w konkretnej sprawie szczególnych okoliczności uzasadniających umorzenie.
Zdaniem organu odwoławczego przesłanką umorzenia kary z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu budowlanego określonej w art. 67a ordynacji podatkowej może być ważny interes strony lub interes publiczny. Ważny interes strony występuje w sytuacjach wyjątkowych, nieprzewidywalnych, w których niemożność uregulowania nałożonej kary pieniężnej spowodowana jest wypadkami niezależnymi od sposobu postępowania strony bądź spowodowana była działaniem czynników, na które strona nie mogła mieć wpływu. O istnieniu ważnego interesu podatnika decydują zobiektywizowane kryteria, na podstawie których organ pierwszej instancji rozstrzyga o umorzeniu, bądź nie, nałożonej kary.
