Udzielanie rabatu przez dystrybutora nie jest usługą reklamy

Zatem kwota wypłacona spółce w ramach rekompensaty za brak możliwości osiągnięcia obrotów na poziomie cen katalogowych nie jest wynagrodzeniem za wykonanie usług reklamy.

[b]Tak orzekł WSA w Warszawie 22 kwietnia 2009 r. (III SA/Wa 3129/08)[/b].

Spółka zajmuje się dystrybucją wyrobów medycznych należących do szwajcarskiej firmy. Odbiorcą jest kontrahent, z którym uzgodniono ceny sprzedaży globalnie, niezależnie od poziomu cen na danym rynku lokalnym. W związku z tym, że cena sprzedaży jest niższa od katalogowej, szwajcarska firma wypłaca spółce kwotę tytułem płatności za usługi promocyjne w postaci udzielenia dodatkowego rabatu kontrahentowi. Wynagrodzenie otrzymywane przez spółkę z tytułu udzielenia rabatu jest równe temu rabatowi.

Spółka zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy jest zobowiązana do naliczenia VAT od kwot stanowiących zwrot kosztów poniesionych przez nią w związku z promocją i reklamą produktów dystrybuowanych w Polsce przez udzielenie dodatkowego rabatu odbiorcy.Jej zdaniem wykonuje ona faktycznie usługi w zakresie reklamy, na rzecz zagranicznego dostawcy. W konsekwencji otrzymane należności powinny być traktowane jako wynagrodzenie za świadczenie usług reklamy, które opodatkowane są w Szwajcarii, a zatem u spółki nie powstanie obowiązek podatkowy w VAT. Organ nie zgodził się z tym.

Sprawa trafiła do WSA. Ten uchylił interpretację ze względów proceduralnych. Jednak co do merytorycznego rozstrzygnięcia spornych kwestii zgodził się ze stanowiskiem organu. Stwierdził, że w opisanej sytuacji nie można uznać, że spółka wykonuje usługi reklamy. Natomiast organ podatkowy udzielając ponownie interpretacji, powinien rozważyć – kierując się art. 29 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=172827]ustawy o VAT[/link] – czy otrzymywane przez spółkę należności nie są dotacjami, subwencjami bądź innymi dopłatami o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

[i]Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Krzysztof Koniewski menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro we Wrocławiu)[/b]

Przedmiotem sporu była kwestia ewentualnego opodatkowania VAT w Polsce otrzymanej od zagranicznego kontrahenta rekompensaty z tytułu stosowanej wobec polskiego nabywcy ceny niższej niż rynkowa. Spór dotyczył ustalenia, jakiego charakteru usługę wykonuje podatnik na rzecz zagranicznej firmy, co ma istotne znaczenie dla określenia miejsca jej świadczenia (opodatkowania).

Mimo uchylenia decyzji organów ze względów proceduralnych, pisemne uzasadnienie wyroku zawiera bardzo trafną wskazówkę co do ewentualnego rozstrzygnięcia sprawy. Sąd wskazał bowiem na konieczność rozważenia, czy w tej sprawie otrzymywane przez podatnika należności nie są dotacjami, subwencjami bądź innymi dopłatami o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów.

Wskazówkę tę należy uznać za trafną i uzasadnioną. Trudno bowiem uznać, że podatnik wykonuje jakąkolwiek usługę na rzecz zagranicznego kontrahenta. Otrzymuje określoną kwotę wyłącznie z tytułu stosowania wobec określonego nabywcy niższej ceny. Ma więc ona bezpośredni wpływ na stosowaną przez niego cenę wobec nabywcy.

Słuszne zatem jest stanowisko organów podatkowych, że powinna być opodatkowana VAT w Polsce, jednak nie jako wynagrodzenie z tytułu wykonanej usługi, ale jako kwota otrzymana od osoby trzeciej, związana bezpośrednio z ceną dostawy. W takim wypadku, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania powinna być otrzymana kwota, pomniejszona o kwotę należnego podatku.