[b]Tak orzekł WSA w Lublinie 2 października 2009 r. (I SA/Lu 266/09).[/b]
Bank przejął od podatnika nieruchomość w zamian za niespłacone długi. Częścią składową tej nieruchomości był budynek, w którym podatnik prowadził w przeszłości tartak. W związku z tą działalnością w latach 2003 i 2004 powstały u niego zaległości podatkowe z tytułu [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=172827]VAT[/link]. W chwili przejęcia nieruchomości przez bank działalność gospodarcza nie była już prowadzona.
Organ podatkowy, opierając się na treści art. 112 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?n=1&id=176376&wid=328885]ordynacji podatkowej[/link] (op), wydał decyzję, w której stwierdził, że bank jako nabywca składnika majątku, z którym związane było prowadzenie działalności gospodarczej, ponosi solidarnie z podatnikiem odpowiedzialność za zaległości podatkowe powstałe w związku z tą działalnością. Bank zaskarżył decyzję do WSA, argumentując, że podatnik zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej na długo przed przejęciem nieruchomości.
Wobec tego przejęty składnik majątku nie pozostaje w związku z działalnością gospodarczą, a co za tym idzie bank nie powinien odpowiadać za te zaległości. W odpowiedzi organ powołał się na brzmienie art. 112 § 1 op, a konkretnie na stwierdzenie, że nabywca odpowiada za zaległości powstałe do dnia nabycia majątku, jeśli są związane z prowadzoną działalnością .
Sąd podzielił stanowisko organu podatkowego i oddalił skargę. WSA wskazał, że bezsporne było, iż podatnik prowadził działalność gospodarczą w budynku będącym częścią składową przejętego przez bank gruntu. Odpowiedzialność banku uzależniona jest więc od związku zaległości z prowadzoną na tym gruncie działalnością. To, że działalność nie była już prowadzona w chwili przejęcia nieruchomości, jest w świetle przepisów op bez znaczenia.
