[b]Tak postanowił Najwyższy Sąd Administracyjny w wyroku z 1 kwietnia 2010 r., II FSK 1930/08 [/b]
[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]
W związku z przeprowadzoną kontrolą skarbową organ I instancji ustalił, że w latach 2004 – 2005 małżonkowie B. i W. W. dokonali łącznie kilkudziesięciu transakcji sprzedaży nieruchomości, tj. działek pod zabudowę i działek zabudowanych. Organ stwierdził tym samym, że podatnicy prowadzili działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, a przychodów ze sprzedaży nie wykazali do opodatkowania jako źródła przychodów. Stanowisko to podtrzymał dyrektor izby skarbowej.
Podatnicy złożyli skargę do WSA. Sąd jednak ją oddalił. Przytoczył treść art. 10 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=9A9DED2C28407263C2C3A694028581CE?id=346580]ustawy o PIT[/link] oraz art. 5a pkt 6 tej ustawy i stwierdził, że w odniesieniu do czynności zbycia nieruchomości kwalifikowanie przychodów do źródła przychodów określonego w art. 10 ust.1 pkt 3 ustawy o PIT dokonywane jest w oparciu o ilość zbywanych nieruchomości, podejmowane przez podatnika działania dla zwiększenia ich wartości, a także inne, związane z organizacją sprzedaży. W ocenie sądu stanowisko organów podatkowych nie budziło zastrzeżeń.
Prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależną od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.
