Czy zastanawiali się kiedyś państwo, co łączy Toruńskie Pierniczki, eObuwie i Pocztę Kwiatową? Uprawnionym do wszystkich tych znaków towarowych udało się wykazać tzw. wtórną zdolność odróżniającą, dlaczego zatem nie udało się to francuskiemu domowi mody? Prześledźmy ciekawy przykład wtórnej zdolności odróżniającej na kanwie orzeczenia sądu UE w sprawie Louis Vuitton vs EUIPO (sygn. T-275/21).
Aby móc odpowiedzieć na to pytanie, należy cofnąć się do początków historii słynnego wzoru szachownicy o nazwie Damier Azur. Od 2006 r. Louis Vuitton używa go do produkcji wyrobów galanteryjnych, w tym toreb i portfeli. W 2008 r. zdecydował się ochronić ten wzór poprzez zgłoszenie go jako międzynarodowy znak towarowy z desygnacją Unii Europejskiej, dla towarów z klasy 18, w tym właśnie wspomnianej galanterii. W 2015 r. polski przedsiębiorca zdecydował się jednak złożyć w EUIPO (Urząd UE ds. Własności Intelektualnej) wniosek o unieważnienie tego znaku dla terytorium UE. Czynność ta wywołała wieloetapowy spór sądowy, w którym Louis Vuitton szeroką gamą dowodów i argumentów starał się wykazać nabycie przez szachownicę wtórnej zdolności odróżniającej, tj. uzyskanej dzięki używaniu zdolności oznaczenia do odróżniania towarów/usług pochodzących od jednego przedsiębiorcy od towarów/usług innego przedsiębiorcy.
Czytaj więcej
Użycie przez przedsiębiorcę oznaczeń konkurenta jako słów kluczowych w wyszukiwarkach może wydawać się atrakcyjnym i niewykrywalnym sposobem na zwiększenie zasięgu strony internetowej. Takie działanie naraża go jednak na poważne ryzyko.
Najnowsze, jeszcze nieprawomocne, październikowe orzeczenie Sądu UE w tej sprawie wskazuje, że argumentacja okazała się niewystarczająca do przechylenia szali zwycięstwa na stronę paryskiego domu mody.
Co zatem może okazać się decydujące przy ocenie posiadania zdolności odróżniającej?
