1 lipca 2016 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (tzw. megaustawy).
Wspomniana megaustawa obowiązuje w Polsce od lipca 2010 r. i już od sześciu lat tworzy ułatwienia dla budowy i rozwoju infrastruktury telekomunikacyjnej.
Motywacją do przygotowania i uchwalenia nowelizacji były w szczególności zbliżające się Światowe Dni Młodzieży oraz trwające i planowane projekty realizowane w ramach konkursów programu operacyjnego „Polska cyfrowa" (dalej: POPC). Wpływ na kształt nowelizacji miała również konieczność pełnej implementacji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2014/61/UE oraz dążenie do osiągnięcia założonej w Europejskiej Agendzie Cyfrowej przepustowości dostępu do internetu, tj. do 2020 r. 30 Mb/s dla wszystkich Europejczyków, a powyżej 100 Mb/s dla min. połowy gospodarstw domowych.
Będzie prościej
W odpowiedzi na te potrzeby rozszerzono dotychczasowy krąg podmiotów zobowiązanych do zapewnienia dostępu (obejmującego współkorzystanie) do infrastruktury technicznej dla realizacji infrastruktury telekomunikacyjnej. Teraz są to „operatorzy sieci", czyli przedsiębiorcy telekomunikacyjni lub podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej, w tym jednostki samorządu terytorialnego (a poprzednio były to jedynie wąsko zdefiniowane podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej, tj. przedsiębiorstwa energetyczne oraz wodociągowo-kanalizacyjne). W obecnej regulacji, odmiennie niż poprzednio, wyliczono szczegółowo przyczyny, jakie mogą być podstawą odmowy dostępu.
Nowością jest możliwość ustalenia przez prezesa UKE minimalnych warunków dostępu i współkorzystania z infrastruktury technicznej. Ponadto, w razie fiaska negocjacji dostępu, na wydanie decyzji o dostępie, o którą zawnioskują zainteresowani, prezes UKE ma teraz nie 90, ale 60 dni.