W przepisach ogólnych zmiany dotyczą głównie doręczeń pism procesowych stronie podlegającej wpisowi do rejestru sądowego (jeśli nie ujawni nowego adresu swej siedziby, po zmianie pismo zostanie pozostawione w aktach ze skutkiem doręczenia) oraz wprowadzenia zasady wydawania postanowień na posiedzeniu niejawnym.
Z punktu widzenia praktyki procesowej jedną z ważniejszych zmian jest termin umorzenia postępowania zawieszonego na zgodny wniosek stron lub spadkobiercy. Zgodnie z art. 182 § 1 k.p.c. w jego dotychczasowym brzmieniu postępowanie umarzane było przez sąd, w przypadku braku wniosku strony o podjęcie postępowania, w ciągu roku od daty wydania postanowienia o zawieszeniu. Nowelizacja przepisów skraca ten termin o połowę. Sąd „umarza", czyli wydaje postanowienie obligatoryjnie z urzędu, w terminie sześciu miesięcy od dnia zawieszenia, gdy strona nie złoży odpowiedniego wniosku w terminie.
Skrócenie terminu zawieszenia postępowania ma duże znaczenie, ponieważ w wyniku umorzenia postępowania wniesiony pozew nie wywołuje żadnych skutków prawnych, co ma swe konsekwencje zarówno procesowe, jak i materialnoprawne. Przede wszystkim nie wpływa na termin przedawnienia roszczeń, co z uwagi na zmienione przepisy (skracające terminy), z wysokim prawdopodobieństwem może utrudnić ponowne wystąpienie z powództwem i skuteczne dochodzenie swych należności w postępowaniu sądowym.
Nowe przepisy k.p.c. zasadniczo zmieniają charakter postępowania klauzulowego.
W dotychczas obowiązującym stanie prawnym kognicja sądu ograniczała się jedynie do badania warunków formalnych wniosku o nadanie klauzuli wykonalności. Nowelizacja wprowadza konieczność merytorycznego badania treści wniosku z urzędu przez sąd go rozpatrujący. Sąd odmówi nadania wnioskowi klauzuli wykonalności, jeśli z okoliczności sprawy wynikać będzie oczywista sprzeczność wniosku z prawem lub mająca na celu jego obejście, bądź też gdy objęte treścią tytułu wykonawczego roszczenie ulegnie przedawnieniu. Odmowa nastąpi również, gdy po dokonanej cesji praw i obowiązków, możliwe będzie prowadzenie egzekucji na podstawie wydanego tytułu wykonawczego na zbywcę wierzytelności. W konsekwencji sąd, rozpatrując wniosek o nadanie klauzuli, zobligowany będzie do dokonania czynności merytorycznych z urzędu, tj. zbadania roszczenia objętego tytułem egzekucyjnym z punktu widzenia terminów jego przedawnienia i zgodności z obowiązującym prawem, a nie tylko jak dotychczas – jedynie jego formalnej kontroli. Wprowadzona zmiana modyfikuje istotę dotychczasowego postępowania klauzulowego, nadając mu cechy właściwe postępowaniu rozpoznawczemu. Co więcej, dokonanie merytorycznej oceny wniosku przez sąd w terminie wskazanym w k.p.c. może być w praktyce trudne. Obecnie, gdy obowiązki sądu ograniczają się jedynie do badania zasadności wniosku z punktu widzenia formalnego, nadanie klauzuli wykonalności i tak przekracza terminy ustawowe. Z uwagi na cele ustawodawcy (usprawnienie postępowania), nałożenie na sąd obowiązku dokonania w pewnym zakresie kontroli merytorycznej może wydłużyć całą procedurę.
Nowe przepisy wprowadzają istotne zmiany w postępowaniu egzekucyjnym. Rozwiązanie uniemożliwiające nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu obejmującemu należności przedawnione dotyczy również jego egzekwowania. Wierzyciel, składając wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, będzie miał obowiązek dołączyć do tytułu wykonawczego dokument, który udowodni przerwanie biegu terminu przedawnienia, jeśli z treści tytułu wykonawczego wynikać będzie, że roszczenie uległo przedawnieniu. Gdy wierzyciel nie dopełni obowiązku wprowadzonego w art. 797 § 11, sąd wyda postanowienie o odmowie wszczęcia egzekucji.