Reklama
Rozwiń

Nadchodzi Tryumfujący Sędzia

„White Christmas" już leci z głośników w hipermarketach, centra handlowe, hotele i pasaże udekorowane są już tysiącami żarówek, a Santa Clausy (bo ze św. Mikołajami te stwory mają mniej więcej tyle wspólnego, ile Dziad Mróz) krążą po ulicach (w rozmaitych także gendero-poprawnych formach, czyli w spódniczkach, niekiedy bardzo zresztą krótkich). Jednym słowem komercyjny adwent można uznać za znajdujący się w pełnym rozkwicie.

Publikacja: 09.12.2013 19:49

Tomasz P. Terlikowski

Tomasz P. Terlikowski

Foto: Fotorzepa/Ryszard Waniek

A gdzieś obok, na marginesie tego świata „wielkiego żarcia" i równie wielkiej konsumpcji, dzieją się rzeczy naprawdę ważne. W kościołach i kościółkach w całej Polsce, jeszcze w ciemnościach, odprawiane są Roraty. I dzieci (tak, tak, w wielu miejscach o 6 rano w świątyniach są dzieci, z rodzicami oczywiście) niosą na nie świece, by wypatrywać w ciemnościach światła. Światła, którym jest przychodzący Chrystus.

Tam, właśnie w czasie tych mszy świętych, trwa prawdziwy Adwent, czyli czas oczekiwania. Oczekiwania nie na święta, nie na orgię prezentów, wielkie żarcie, i nawet nie na wspaniałe (bo tak odbieram nawet zupełnie laickie święta Gwiazdki, które w części rodzin zastąpiły Boże Narodzenie) rodzinne spotkania z opłatkiem i dwunastoma potrawami, i wspólnym wyjściem na Pasterkę, ale na Paruzję, powtórne przyjście Pana Jezusa.

Te cztery tygodnie, z jego czytaniami, atmosferą, wezwaniem do postu i wyrzeczeniami (obietnice adwentowe temu właśnie mają służyć) mają nam bardzo mocno przypomnieć, że całe nasze życie, a także całe istnienie świata, zmierza ku wypełnieniu i że wciąż musimy być gotowi na śmierć osobistą, ale i na koniec świata, jaki znamy, i przyjście Jezusa. Już nie jako pokornego sługę w żłóbku, ale jako Tryumfującego Sędziego.

Taki Jego obraz, połączony ze świadomością, że w najmniejszym stopniu nie zasłużyliśmy na zbawienie, wyniesienie, przebóstwienie, trzeba mieć przed oczami w czasie każdego Adwentu. Ono pozwala przygotować się realnie na Przyjście Pana Jezusa, oczyścić się i wypatrywać, z realną, a nie tylko udawaną tęsknotą, przyjścia Pana.

I dopiero gdy przyjmiemy taką perspektywę, to zupełnie inaczej, także w wymiarze świeckim, przeżyjemy święta Bożego Narodzenia.

Wyrzeczenie, rezygnacja, oczekiwanie zostaną bowiem zwieńczone wspólną modlitwą, wieczerzą i wreszcie prezentami. Po czterech tygodniach wyrzeczenia i postu wigilijny posiłek ma zupełnie inny smak...

A gdzieś obok, na marginesie tego świata „wielkiego żarcia" i równie wielkiej konsumpcji, dzieją się rzeczy naprawdę ważne. W kościołach i kościółkach w całej Polsce, jeszcze w ciemnościach, odprawiane są Roraty. I dzieci (tak, tak, w wielu miejscach o 6 rano w świątyniach są dzieci, z rodzicami oczywiście) niosą na nie świece, by wypatrywać w ciemnościach światła. Światła, którym jest przychodzący Chrystus.

felietony
Wolfgang Münchau pokazuje coraz większy problem liberałów
Opinie polityczno - społeczne
Marek Kutarba: Polska wyciąga właściwe wnioski z rosyjsko-ukraińskiej wojny dronowej
Opinie polityczno - społeczne
Mateusz Morawiecki: Powrót niemieckiej siły
Opinie polityczno - społeczne
Estera Flieger: Jak łatwo w Polsce wykreować nieistniejące problemy. Realne pozostają bez rozwiązań
Opinie polityczno - społeczne
Tomasz Krzyżak: Zakaz sprzedaży alkoholu na stacjach paliw ma sens