Stefan Szczepłek: Sprytny jak Czech

One wszystkie dobrze oddają charakter czeskich, a wcześniej czechosłowackich piłkarzy. Każdy polski gracz podchodził do meczów z nimi, mając strach w oczach. A jak nie strach, to przynajmniej irytację i zwątpienie. Bo Czesi (bardziej niż Słowacy) najpierw nas uczyli grać, a kiedy już nam się wydawało, że nauczyli, to pozostawał kompleks. Wychodzili na boisko i zazwyczaj w meczach o punkty schodzili z niego jako zwycięzcy.

Pierwszy raz w roku 1933, kiedy przyjechali do Warszawy na mecz eliminacyjny do mistrzostw świata. Pierwszy tej rangi i przegrany przez nas 1:2. Miesiąc wcześniej, też przy Łazienkowskiej, Polacy pokonali Jugosławię i nabrali pewności siebie. A Czesi, jak to oni, parę szybkich podań i dwie bramki gotowe.

Na rewanż Polacy nie pojechali. Decyzja o oddaniu meczu walkowerem nie zapadła w PZPN, tylko w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Stosunki dyplomatyczne z Czechosłowacją były napięte i chciano uniknąć powodu do ich zaostrzenia.

X

Czytaj więcej

Piłka nożna

Debiut Biało-Czerwonych pod wodzą Fernando Santosa. Niech już nie fałszują

W piątek o 20.45 Polacy meczem z Czechami zaczynają w Pradze eliminacje Euro 2024. Drużyna jest odmłodzona, jako selekcjoner debiutuje Fernando Santos.

Dziś nasze relacje z Czechami, zwłaszcza po wyborze nowego prezydenta w tym kraju i jego niedawnej wizycie w Warszawie, wydają się bardzo dobre. W obliczu wojny w Ukrainie są nam bardziej bratankami niż Węgrzy.

Czesi wygrywali z nami, bo do tradycji, intensywniejszych kontaktów z zagranicą, czyli całej tej podbudowy, mieli to, co najważniejsze: po prostu bardzo dobrze grali, a do umiejętności dodawali spryt i chłodną głowę. Sławne zagranie znane jako „czeska uliczka” oznacza prostopadłe podanie, które otwiera drogę do bramki, ale nie tylko. W tej uliczce jest też dużo cwaniactwa, drobnych fauli, których nie widać, dogadywania, zmian rytmu gry. 

Jak grasz z Czechami i sądzisz, że coś nie ma prawa się zdarzyć, to na pewno się wydarzy. Wydaje ci się, że tym razem masz szansę, bo to i owo – nic z tego. Dasz im palec – wezmą rękę. Zrobisz jeden błąd na swojej połowie – oni zaraz to wykorzystają 60 metrów dalej. Dziurki nie zrobią, ale krew wypiją. Zwariować można.

Czytaj więcej

Piłka nożna

Robert Lewandowski zabrał głos ws. „afery premiowej”. Przeprosił kibiców

- Chcę przeprosić kibiców, że nie powstrzymałem wydarzeń, które przerodziły się w „aferę premiową”. Ta sprawa od początku nie była dla nas poważna, ani realna. Mieliśmy kilka okazji, aby zamknąć temat, ale tego nie zrobiliśmy - mówi Robert Lewandowski.

Tak mniej więcej wyglądał mecz z Czechami podczas Euro 2012. My swoje dwa zremisowaliśmy, oni zaczęli od porażki z Rosją 1:4, potem ledwo się wybronili, wygrywając z Grecją 2:1. Żadna rewelacja. Do awansu potrzebne nam było zwycięstwo, realne tym bardziej, że graliśmy na swoim stadionie we Wrocławiu, a oni bez kontuzjowanego Tomasa Rosickiego. To tak, jakby u nas zabrakło Piotra Zielińskiego i Roberta Lewandowskiego.

Może nas ta informacja uspokoiła, może Czesi nas uśpili (bo to też potrafią), my w ciągu pierwszych 20 minut doprowadziliśmy do siedmiu bardzo dobrych sytuacji, a oni mieli przed przerwą tylko jedną. Wystarczyła jednak strata piłki przez Rafała Murawskiego 60 metrów od naszej bramki, żeby Czesi to wykorzystali do strzelenia jedynego gola. Zdobył go Petr Jiracek, defensywny pomocnik, żaden wielki gracz, ale ze swoich trzech goli w kadrze dwa strzelił właśnie na tamtym Euro. Wtedy, kiedy trzeba.