Trzeba się zebrać do kupy w relacjach ze światem. Choć nie mam do końca pewności, czy ta władza to potrafi. Zabrnęła za daleko w kopaniu pod sobą dołów. Otoczyła się zaklęciami o patriotyzmie i suwerenności, a co jeszcze gorsze, przekonała swoich wyborców, że jako jedyna chroni narodowy depozyt. Jest nim niepodległość, narodowa tożsamość i godność oraz dobrostan przyszłych pokoleń. Inni, polityczni konkurenci czy najszerzej rozumiana opozycja, to albo zdrajcy i sprzedawczyki, albo enigmatyczni „skrajni lewacy”.

Tę myśl tow. Lenina i tow. Stalina wdrażał tow. Żdanow, przeżyła go ona o ponad 70 lat i nie wygląda, jakby się miała zawijać, wręcz przeciwnie. Organizacyjna rola prasy – bo o niej mowa – kwitnie w Polsce niczym bez w maju i bezhołowie przez rok cały. Przebiła wszystkie pozostałe funkcje, z informacyjną na czele, bo prasa, media szerzej, organizować ma nie tylko świadomość mas, ale i masy sensu stricto. Nawołuje więc do protestów i demonstracji, kolportuje stosowne gadżety, podpowiada politykom, dzieli i rządzi ludem. Ja też tak chcę!

Bardzo lubię – lubiłam – chodzić do kina. W Warszawie, w okolicach dzisiejszego placu Na Rozdrożu, znajdował się w moim dzieciństwie Klub Oficerski. Wydaje mi się, że był już tam przed wojną, a w czasie wojny zamienił się w klub oficerów Wehrmachtu, zwanych dziś Niemcami. ? propos, czy można mówić Wehrmacht, gestapo czy SS, nie dodając za każdym razem, że to byli Niemcy? Patrząc zza oceanu, nie wiem już, co jest, a co nie jest w Polsce poprawne politycznie.

Nie ma nic bardziej zniechęcającego do małżeństwa niż estetyka promujących jego trwałość kampanii społecznych.