Gdy czyta się o niektórych zjawiskach i procesach zachodzących na świecie, budzi się zdziwienie. Czasem jest mniejsze – na przykład podczas lektury o połowach amerykańskiego łososia, który pomimo swojej znakomitej jakości, nie trafia na rodzimy rynek. Czasem zdziwienie nie ma granic – jak podczas uświadamiania sobie, że w obecnej rzeczywistości może dojść do zestrzelenia pasażerskiego samolotu bez żadnych konsekwencji. Zdarza się także, że światowy przegląd prasy przynosi wieści niesamowite.
Ile średnio się śpi?
Z opublikowanego właśnie raportu OECD można dowiedzieć się, ile średnio śpią mieszkańcy najbardziej uprzemysłowionych gospodarek świata. Wyspany pracownik, to w końcu pracownik wydajny i sprawny podczas służbowych obowiązków. Na pierwszym miejscu wśród tych wyspanych znajdują się Francuzi, którzy na dobę odpoczywają przeciętnie 530 minut – prawie 9 godzin bez 10 minut. Na drugim miejscu wysypiają się statystycznie Amerykanie – 8 godzin 38 minut, na trzecim Hiszpanie – 4 minuty krócej niż Amerykanie. Polacy znaleźli się na miejscu 8. Ze stratą jedynie 10 minut do drugiego miejsca mieszkańców USA. Jednak końcówkę listy zamykają dwa azjatyckie narody, które uważa się za te poświęcające życie pracy.
Japończycy śpią 470, a Koreańczycy z południa 469 minut na dobę. To zaledwie 7 godzin 49 minut, o godzinę krócej niż Francuzi z pierwszego miejsca. Godzina snu mniej to dla jednych dużo, dla drugich mało, ale taka godzina spędzana na odpoczynku krócej każdego dnia przekłada się na konkretnie większy poziom zmęczenia organizmu. Można sprawdzić zresztą samemu. Wystarczy nastawić sobie budzik odpowiednio wcześniej i ściśle wstawać według nowych wskazówek. Początki będą trudne, dopiero z czasem uda nam się przyzwyczaić. Pytanie tylko, skoro można przyzwyczaić się do wszystkiego, czy warto jest wymagać od siebie większego poświęcenia dla obowiązków służbowych, jeżeli nie przekłada się to na jakość ich wykonywania?
Odnośnie przyzwyczajenia do wszystkiego - zgodnie ze starym żartem o trudnej sytuacji mieszkańców Białorusi: mężczyzna został powieszony, ale przeżył. Pytany, jak mu się to udało, odpowiada, że z początku było ciężko, ale się przyzwyczaił. Podobnie Koreańczycy i Japończycy. Na początku XX wieku te kraje nie słynęły z pracoholizmu. Ich mieszkańcy korzystali z wypłaty i potrafili znikać na kilka dni po otrzymaniu pieniędzy. Nie myślano o wyższych celach, planach do realizacji, posłuszeństwie wobec szefów. Po prostu chciano cieszyć się życiem, gdy były na to pieniądze.
Wypaleni zawodowo
Dziś wygląda to tak, że Koreańczycy są przepracowani i coraz bardziej wypaleni zawodowo. W 2012 roku przeciętny pracownik z tego kraju spędzał w pracy średnio 2092 godziny, o 420 godzin więcej niż przeciętnie w pozostałych krajach OECD. Dla Japonii wartość ta wynosiła 1765, dla Holandii 1334 godzin. Większa liczba spędzanych w pracy godzin nie przekładała się na produktywność. Koreańczyk pomimo tak długiego czasu w biurze wypracowywał jedynie niecałe 30 dolarów z 60 minut za biurkiem, podczas gdy mieszkaniec krajów OECD przeciętnie 44,56 dolara.
