Wolność nie jest prawem do złodziejstwa

Od początku ubiegłej dekady koncerny medialne narażają się całemu światu. Poczynając od sprawy Napstera ich reakcją na pojawienie się Internetu jest: "nie!", "nie chcę!", "nie dam!", "nie opłaca mi się!" A jeżeli ktokolwiek zagrozi ich interesom jest brutalnie miażdżony. W świetle prawa ma cię rozumieć. Internet nie jest dla tych firm żadnym biznesem. Przeciwnie: grozi przychodom z tradycyjnych źródeł.

Jeżeli podobają mi się jakieś buty, a sprzedawca nie chce mi ich sprzedać, albo cena jest za wysoka, to ja tych butów nie kupuję. Ani nie porywam ich z lady, i nie uciekam. Bo to się nazywa kradzież. Zadziwiające, jak bardzo pożądanie internautów na nowe filmy i seriale - za darmo - zaciemnia im istotę procederu, który uprawiają. A już zupełnie wyprowadza z równowagi, kiedy ten proceder uprawiany jest pod płaszczykiem wolności, równości i sprawiedliwości. Internetowej oczywiście.

Im bardziej prawa autorskie są przez internautów naruszane, tym bardziej koncerny medialne są wobec Internetu nieufne, tym mniej chętnie publikują filmy i muzykę w Internecie, tym trudniej internautom do niej dotrzeć, tym chętniej szukają jej na nielegalnych serwisach. I kółko się zamyka.

Firmy medialne muszą szukać sposobu na atrakcyjną ofertę dla Internetu, internauci muszą sobie uświadomić, że w środowisku elektronicznym trzeba płacić, jak wszędzie. I może wtedy wszyscy będą zadowoleni.