Z takim pytaniem wystąpił trzyosobowy skład NSA.
– Waga sprawy i wątpliwości prawne, które wywołuje, wymagają, żeby wypowiedziało się w tej kwestii szersze, kompetentne gremium sędziowskie – powiedziała sędzia Alicja Plucińska-Filipowicz, uzasadniając wczorajsze postanowienie NSA.
Dotychczas orzeczenia Komisji są ostateczne i nie podlegają żadnej kontroli, także sądowej – tak orzekały sądy administracyjne i sądy powszechne.
Powołana na podstawie [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=71322]ustawy o stosunku państwa do Kościoła katolickiego[/link] działająca od 1991 r. Komisja Majątkowa, w skład której wchodzą przedstawiciele rządu i episkopatu, rozstrzyga o przyznaniu Kościołowi nieruchomości w zamian za majątki zabrane w latach 50. z naruszeniem prawa. Kościół złożył do tej pory 3063 wnioski o zwrot lub przyznanie nieruchomości zamiennych. Do rozpatrzenia pozostało jeszcze 269. Od decyzji Komisji nie ma odwołania. Głośne stały się natomiast protesty samorządów, zwłaszcza z warszawskiej dzielnicy Białołęka oraz z Opola i Krakowa.
Do NSA trafiła skarga kasacyjna gminy miejskiej Kraków na orzeczenie Komisji Majątkowej przyznające siedem miejskich działek opactwu cystersów. Wcześniej skargę Krakowa odrzucił, jako niedopuszczalną, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Stwierdził, że skoro Komisja Majątkowa nie jest organem administracji publicznej, również orzeczenie o przyznaniu Kościołowi nieruchomości zamiennej za utracony majątek nie jest decyzją administracyjną ani aktem, na który można się skarżyć do sądu.W opinii NSA takie stanowisko budzi wątpliwości. [b]Regulacja spraw majątkowych w formie przywrócenia własności to nic innego jak reprywatyzacja dotycząca zwrotu nieruchomości kościelnych. [/b]Komisja Majątkowa rozstrzyga więc konkretną sprawę konkretnego podmiotu. A dla przyjęcia, że dany akt jest decyzją, nie ma znaczenia jego nazwa. [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=133093]Kodeks postępowania administracyjnego[/link] ma zastosowanie nie tylko do organów administracji publicznej, ale i innych podmiotów, którym w przepisach rangi ustawowej powierzono rozstrzyganie spraw indywidualnych w drodze decyzji administracyjnej – niezależnie od jej nazwy.
