[b][i]W nawiązaniu do artykułu [link=http://www.rp.pl/artykul/84394,387522.html]"Czy jest podatek po sprzedaży lokalu w Polsce, jeśli przychód zostanie wydany na dom w Szwecji?"[/link] mam pytanie, jak rozwiązać następującą wątpliwość:

Obcokrajowiec (Hiszpan) zakupił w Polsce mieszkanie w 2006 r. Teraz jest w trakcie sprzedaży tego mieszkania. Jako że nie upłynęło jeszcze 5 lat, jest zobowiązany zapłacić podatek 10% lub ma możliwość złożenia oświadczenia o wykorzystaniu uzyskanego przychodu ze sprzedaży na cele mieszkaniowe. Mój znajomy chce wybrać tę drugą opcję. Chciałabym zapytać, czy istnieje możliwość, aby zainwestował pieniądze w Hiszpanii (ogólnie: na terenie UE)? Nawiązuję oczywiście do wyroku, który jest powołany w artykule. Wyrok WSA w Warszawie z 14 września 2009 r. (III SA/Wa 942/09), wskazuje iż, „podatnik który za pieniądze ze sprzedaży mieszkania w Polsce kupił inne mieszkanie na terenie UE, mógł skorzystać ze starej ulgi mieszkaniowej w podatku dochodowym od osób fizycznych” Według sądu zwolnienie powinno obejmować również tych, którzy pieniądze ze sprzedaży nieruchomości wydali na cele mieszkalne na terenie UE"

Czy istnieje możliwość powołania się na ten wyrok? Jak wygląda taka procedura lub gdzie powinnam pytać, żeby uzyskać takie informacje?[/i] [/b]

[b]L.F.[/b]

Należałoby jednak ustalić, czy przychody znajomego Hiszpana w ogóle podlegają opodatkowaniu w Polsce. Zależy to od jego rezydencji podatkowej. Jeżeli ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu - wszystkie jego dochody (przychody) podlegają opodatkowaniu w Polsce, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (np. sprzedawanej nieruchomości). Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP polskie prawo podatkowe uważa osobę, która posiada w naszym kraju centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym (art. 3 ust. 1 i 1a [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=80474]ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych[/link])

Jeśli dla polskiego fiskusa Hiszpan będzie tzw. nierezydentem, to podatek według polskich reguł zapłaci tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium naszego kraju, w tym np. od dochodu ze sprzedaży położonej tu nieruchomości. To zasada ograniczonego obowiązku podatkowego. Przy jej zastosowaniu należy jeszcze uwzględnić obowiązującą nadal [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=73184]umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Madrycie dnia 15 listopada 1979 r.[/link] (Dz.U. z 1982 r. nr 17, poz. 127).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 polsko-hiszpańskiej umowy dochody z majątku nieruchomego mogą być opodatkowane w tym umawiającym się państwie, w którym ten majątek jest położony.

To oznacza, że [b]po sprzedaży mieszkania Hiszpan powinien zapłacić podatek dochodowy według polskich przepisów podatkowych obowiązujących w dniu nabycia przez niego nieruchomości na terenie Polski.[/b] Podatku nie musiałby płacić, gdyby poczekał ze sprzedażą 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nabył nieruchomość tj. do końca roku 2011.

Jeśli znajomy Hiszpan musi sprzedać lokal wcześniej, to ma następującą alternatywę:

- zapłacić 10 proc. podatku od przychodu ze sprzedaży, zgodnie z dyspozycją wynikającą z art. 28 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.

- w terminie 14 dni od dnia dokonania sprzedaży złożyć oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczy nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży na własne cele mieszkaniowe, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 roku.

Własne cele mieszkaniowe, na które można przeznaczyć pieniądze ze sprzedaży określone zostały w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o PIT. Chodzi o zakup innego mieszkania (także na rynku wtórnym), budowę domu,remont i przebudowę własnego domu bądź mieszkania, spłatę kredytu lub pożyczki zaciągniętej na cele mieszkaniowe, nawet jeśli kredyt czy pożyczka zostały zaciągnięte przed uzyskaniem przychodów ze sprzedaży nieruchomości.

Jest jednak [b]ograniczenie ważne z punktu widzenia obcokrajowca: nieruchomość - musi być ona położona na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.[/b]

Czytelnik przywołuje wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który w analogicznej sytuacji orzekł na korzyść podatnika, że [b]warunek wydatkowania pieniędzy w ramach ulgi mieszkaniowej obowiązującej do końca 2006 roku ze sprzedaży mieszkania na cele mieszkaniowe wyłącznie w Polsce był niezgodny z prawem unijnym.[/b]

Stanowisko to nie jest pozbawione podstaw, również w świetle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Jednak szansa na to, że organ podatkowy uwzględni orzeczenie WSA wydane w indywidualnej sprawie jest niewielka (czytaj [link=http://www.rp.pl/artykul/419243.html]"Lokale: sprzedaż w Polsce, zakup w Unii"[/link], [link=http://new-arch.rp.pl/artykul/593959_Zwolnienie_nie_tylko_w_kraju.html?genHash=true]"Zwolnienie nie tylko w kraju"[/link]).

Ale [b]każdy podatnik niezadowolony z decyzji fiskusa może ją zaskarżyć do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Decyzja sądu będzie wiązała organ podatkowy rozstrzygający w tej konkretnej sprawie. [/b]

Trzeba pamiętać, że zaskarżyć można decyzję organu podatkowego II instancji, czyli izby skarbowej. Termin na zaskarżenie wynosi 30 dni od dnia doręczenia decyzji. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, który decyzję wydał, czyli dyrektora izby skarbowej. Ponieważ skarga musi spełniać pewne wymogi formalne, warto zwrócić się o pomoc w jej sformułowaniu do doradcy podatkowego, radcy prawnego lub adwokata.