Stanowisko Tell el-Retaba znajduje się w północno-wschodniej części kraju, nad Nilem, na szlaku, który przed tysiącami lat miał znaczenie strategiczne, łączył państwo faraonów z Syrią i Palestyną. Jest to twierdza, której budowę rozpoczęto w czasach XVIII dynastii, w latach 1567 – 1320 p. n. e. Fortecę wielokrotnie wzmacniano i rozbudowywano.
W pobliżu muru obronnego, na zewnątrz warowni archeolodzy odkopali cztery amfory zawierające szczątki dzieci. Nie towarzyszyły im dary grobowe.
Wewnątrz twierdzy badacze zlokalizowali ulicę szerokości 5 m, która była główną arterią w czasach XX dynastii (1186 – 1070 p. n. e.).
Na południe od drogi badacze odkryli pozostałości budynków zachowanych do wysokości 1,5 m. Wewnątrz tych domostw przetrwały ślady palenisk i naczyń do przechowywania żywności. Naukowcy znaleźli w nich między innymi rybie ości i łuski. – Ponieważ podczas wykopalisk w Tell el-Retaba w wielu miejscach znaleziono ości i łuski, świadczy to o tym, że ryby odgrywały podstawową rolę w diecie mieszkańców twierdzy – uważa dr Sławomir Rzepka.
W północno-wschodniej części stanowiska badacze odkopali inny fragment zabudowy mieszkalnej z czasów XXI i XXII dynastii (1070 – 722 p. n. e.). W ich obrębie znaleźli ciężarki tkackie, kościane igły służące do splatania sieci rybackich i ołowiane ciężarki do sieci.
