Geograficzny biegun północny nie pokrywa się z magnetycznym. W kwietniu 2007 roku zespół francusko -kanadyjski przeprowadził bardzo dokładne badania i stwierdził, że magnetyczny biegun północny znajduje się około 550 km na południe od bieguna geograficznego, na wysokości kanadyjskiej wyspy Ellesmere, a dokładnie na 85 st. 95 min szerokości geograficznej północnej i 121 st. 02 min długości geograficznej zachodniej.
[srodtytul]Wędrujący punkt [/srodtytul]
Oddalenie między biegunem magnetycznym i geograficznym jest nie tylko duże, ale także nieustannie się zmienia. W roku 1831, gdy brytyjski badacz James Ross zlokalizował go po raz pierwszy, magnetyczny biegun północny znajdował się w centrum półwyspu Boothia w Kanadzie – na 65 st. szerokości geograficznej północnej, a to oznacza, że był oddalony o blisko 2750 km od geograficznego bieguna północnego!
Od czasu tamtej pierwszej obserwacji, przeprowadzonej w sposób naukowy, badacze śledzą położenie bieguna. Okazuje się, że zmienia się ono nieustannie. – Do 1989 roku to przesuwanie następowało stosunkowo wolno, w tempie od 5 do 15 km rocznie. Potem gwałtownie przyspieszyło, by w 2002 roku osiągnąć 60 km. Od następnego roku ustabilizowało się na poziomie 55 km rocznie – wyjaśnia prof. Arnaud Chulliat z Instytutu Fizyki Globu w Paryżu. Był on członkiem zespołu, który dwa lata temu, w ramach programu badawczego "Poly Arctique", dokonał bardzo dokładnej lokalizacji bieguna. Na razie nie ma oznak zmiany rytmu wędrówki bieguna. Dlatego badacze prognozują, że w 2020 roku znajdzie się na terytorium Rosji.
Dlaczego szybkość wędrówki nagle wzrosła czterokrotnie podczas dekady lat 90.? Prof. Arnaud Chulliat przedstawił swój punkt widzenia na to zagadnienie w San Francisco podczas konferencji zorganizowanej przez American Geophysical Union. Jego zdaniem powodem wariacji są gwałtowne zmiany, do jakich dochodzi na powierzchni jądra Ziemi, wiele tysięcy kilometrów w głębi globu.
