– To najwspanialsza konstrukcja, jaką odkryliśmy, z czasów Pierwszej Świątyni (tak historycy nazywają okres od panowania króla Dawida do zburzenia Jerozolimy przez Babilończyków w 587 r. p. n. e.) – powiedziała dr Eilat Mazar z Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie, która kierowała wykopaliskami. – To niezbity dowód, że w X w.p.n.e w Jerozolimie był ośrodek władzy zdolny do wznoszenia skomplikowanych budowli.
[srodtytul]Biblijny opis[/srodtytul]
Jeżeli archeolodzy nie pomylili się w datowaniu znaleziska, mury obronne odsłonięte mogły być zbudowane przez króla Salomona. Znajdują się na wzgórzu Ofel, na południe od Wzgórza Świątynnego, tuż za murami dzisiejszego Starego Miasta. Najwyższa część wzniesienia Ofel stanowiła kolebkę Dawidowej stolicy.
– Po raz pierwszy udało się odkryć elementy budowli bezpośrednio powiązanej z opisem budowli króla Salomona, jaki znajdujemy na kartach Starego Testamentu – twierdzi izraelska archeolog.
W pierwszej Księdze Królewskiej mamy opis, jak Salomon z pomocą Fenicjan biegłych w sztuce inżynierskiej wznosił wielkie budowle sakralne i obronne: Świątynię Jerozolimską i pałac królewski oraz mury obronne wokół nich, prawdopodobnie łącząc je z wcześniejszymi obwarowaniami wokół starszej części miasta zbudowanego za czasów króla Dawida.