Osoba prywatna, która chce wynająć mieszkanie, może skorzystać z jednego z dwóch typów umów najmu: okazjonalnego oraz zwykłego (ten drugi nie ma specjalnej nazwy). Podstawy prawne ich zawierania znajdują się w [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=1C9DCA1C777C64631A76E855D49923B4?id=176767]ustawie z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów (DzU z 2005 r. nr 31, poz. 266 z późn. zm.; dalej: ustawa)[/link]. Dopiero gdy nie reguluje ona danej kwestii, stosuje się kodeks cywilny.
[srodtytul]Kiedy najem okazjonalny[/srodtytul]
Ten typ umowy pojawił się w przepisach niedawno, bo na początku tego roku. Jest bardzo sformalizowany. Zarówno umowę, jak i niezbędne dokumenty trzeba przygotować ściśle według wskazówek ustawy. Obowiązkowo też właściciel lokalu musi płacić podatek od najmu ([b]więcej o podatku od najmu:[/b] [link=http://www.rp.pl/temat/409122_Jak-opodatkowac-dochody-z-najmu.html]Jak opodatkować dochody z najmu[/link]). Bez spełnienia tych warunków nie dojdzie do zawarcia umowy najmu okazjonalnego, lecz zwykłej umowy najmu. Z tego m.in. powodu najem okazjonalny nie jest zbyt popularny.
Ustawa przewiduje, że umowy najmu okazjonalnego mogą zawierać tylko osoby fizyczne, dla których najem nie jest zarejestrowaną działalnością gospodarczą. Umowę zawiera się tylko na czas określony, maksymalnie na dziesięć lat, z możliwością ponownego jej zawarcia. Nie będzie miała znaczenia liczba posiadanych lokali. Dla każdego właściciel uzyska prawo zawarcia takiej umowy.
[wyimek][b]Czytaj również:[/b] [link=http://www.rp.pl/artykul/82970,548506-O-czym-musza-pamietac-wlasciciel-i-lokator-.html]O czym muszą pamiętać właściciel i lokator[/link][/wyimek]