Muzycy The Kids wspominali po latach, że Depp, jeszcze jako nastolatek, jeździł za nimi od klubu do klubu, żądając, by go przesłuchali. Kiedy w końcu się zgodzili – został gitarzystą prowadzącym formacji. Muzyka była dla niego okazją do poznania największych gwiazd, m.in. Chucka Berry’ego. Potem wraz z Kids otwierał występy The Pretenders, The Ramones i Iggy'ego Popa. Ale jako muzyk przebił się dopiero po sukcesach aktorskich. Kapitana Jacka Sparrowa zainspirował zresztą Keith Richards. W klubie The Viper Room dzielił estradę z Stevem Jonesem z The Sex Pistols i Brucem Springsteenem.
W ostatniej dekadzie nagrywał i koncertował z zespołem Hollywood Vampires, który założył wraz z Alice Cooperem i Joe Perrym z Aerosmith. Supergrupa wydała dwa albumy studyjne, na których gościnnie wystąpił m.in. Paul McCartney, Dave Grohl i Jeff Beck, jeden z najbardziej innowacyjnych gitarowych wirtuozów w historia rocka.
Zastąpił Erica Claptona w grupie The Yardbirds w 1965 roku. Do zespołu polecił go Jimmy Page przed założeniem Led Zeppelin. Płyta Jeff Beck Group zatytułowana „Truth" (1968) uważana jest za przełomową w historii hard rocka. Grali na niej Jimmy Page i John Paul Jones. Zaśpiewał Rod Stewart i wystąpił Ronnie Wood, którzy stworzyli The Faces. Becka chciało w swoim składzie Pink Floyd, The Rolling Stones i Vanila Fudge. Koncertował z The Mahavishnu Orchestra. Zagrał gościnnie na „Amused To Death” Rogera Watersa i „Red Shoes” Kate Bush. Zawsze szedł jednak swoją drogą.
– Kiedy Johnny i ja zaczęliśmy grać razem, rozpaliło to naszego młodzieńczego ducha i kreatywność. Żartowaliśmy, że znów czujemy się jak osiemnastolatkowie, więc taki wybraliśmy tytuł płyty – wyjaśnia Beck. – Mam tylko nadzieję, że ludzie potraktują go poważnie jako muzyka.
Płyta została skomponowana w przemyślany sposób, piosenki innych wykonawców złożyły się na obraz samotności gwiazd oraz ferowania fałszywych opinii na temat znanych ludzi. Na płycie znalazły się dwie premierowe kompozycje i w nich odbiorcy doszukują się aluzji do zakończonego właśnie procesu.
Eksperymenty
Mylą się jednak ci, którzy uważają, że muzycy nagrali płytę schlebiającą masowym gustom. „Sad Motherfuckin’ Parade” zostało oprawione rapowymi i elektronicznymi samplami, choć cicho grany akustyczny motyw jest bluesowy. Ballada „This Is A Song For Miss Hedy Lamarr” przywołuje melodykę The Beatles i Davida Bowiego, jednak Depp prowadzi własną opowieść, zaczynając od biografii urodzonej w Wiedniu filmowej gwiazdy XX w. Czechosłowacki film z jej nagim udziałem „Ekstaza” był hymnem na cześć natury, ale naziści uznali go za niemoralny, konfiskował jego kopie mąż aktorki, produkujący uzbrojenie dla III Rzeszy i Włoch Mussoliniego. Po ucieczce do Anglii gwiazda związała się z Louisem Mayere, gigantem Hollywood, ale znana z innowacyjności pomagała też opracować… system naprowadzania torped. Na koniec jej życia złożyły się kradzieże w sklepach i skandale, kontaktowała się ze światem tylko telefonicznie.
