Zdaniem krytyka młodego pokolenia Karola Samsela głównym nurtem poezji Juliusza Erazma Bolka jest samotność i wyobcowanie człowieka. Zjawisko to szczególnie nasiliło się w XXI wieku, kiedy w wyniku postępu komunikacyjnego, paradoksalnie, ludziom łatwiej się kontaktować.
Okazuje się jednak, że większość relacji ma obecnie bardzo powierzchowny charakter. Samotność jest udręką i wyzwaniem. Ludzie wstydzą się o tym mówić. Inaczej niż Juliusz Erazm Bolek, który ukazuje ten dramat wielopłaszczyznowo, dzięki ogromnej wrażliwości podmiotu lirycznego. Samotność, która doskwiera ludziom można podzielić na wiele rodzajów. Poczynając od socjologicznej „samotności w tłumie”, przez samotność „bratniej duszy”, samotności jako przeciwieństwa miłości, odrzucenie, wyalienowanie i wykluczenie. Jest też samotność związana z tym, że bliskie osoby, z racji senioralnego wieku już nie żyją.
[ramka][b]Juliusz Erazm Bolek[/b] poeta, pisarz, dziennikarz. Autor kilku tomów poezji m. in. „Teksty”, „Nago”, „Miniatury”, „Prywatne zagrożenie”, „Skróty szaleństwa”, „Serce błyskawicy” album „Och! Ziemio Ty Moja. Plakaty poetyckie”.
Jest redaktorem naczelnym niezależnego pisma artystycznego „Enigma. Ludzie * Sztuka * Myśli”. Zajmuje się niekonwencjonalnymi sposobami prezentowania sztuki: pisze swoje wiersze na ulicach, drukuje na obrusach, tworzy plakaty poetyckie itd. Jego książka „Sekrety życia. Kalendarz poetycki” pobiła rekord Guinnessa na największy tom wierszy i jednocześnie dzięki swojej popularności stała się inspiracją dla poety do wynalezienia nowej formy książki, tzw. bodybook.
Jego wiersze zostały przetłumaczone na angielski, szwedzki, litewski, łotewski, rosyjski, ukraiński, słowacki, serbski, niemiecki, bułgarski, włoski, hiszpański, niderlandzki, francuski. [/ramka]
