Lepiej się nie urodzić

[b]Rz:[/b] Z pani nowej książki wynika, że najgorsze, co się może człowiekowi przydarzyć, to rodzina.

[b]Vedrana Rudan:[/b] Rodzina jest przede wszystkim fabryką zła. W pełnym składzie pojawia się wyłącznie na rozprawach spadkowych. Kłopot w tym, że do tak bolesnej prawdy ludziom trudno się przyznać. Na pewno istnieją też szczęśliwe rodziny, ale ja ich nie spotykam.

[b] Skoro rodzina produkuje wyłącznie zło, dlaczego jest trwała? [/b]

Na pewno nie funkcjonuje tak, jak nam to sprzedają filmy hollywoodzkie. Rodzina to dzieci, kredyty i choroby, za które trzeba płacić. A żeby płacić, trzeba pracować. Praca oznacza uzależnienie. Dzięki opowieściom o rodzinnym szczęściu państwo i Kościół mogą rządzić, a kapitalizm skutecznie kontroluje ludzi.

[b] Rodzina jest starsza niż Kościół i kapitalizm. [/b]

Wolny jest tylko ten, kto żyje sam. Od chwili, w której zakładamy rodzinę, jesteśmy związani – można nas zranić, skrzywdzić, poniżyć.

[b] Dlaczego więc ludzie żyją razem? Nie dlatego, że tego chcą?[/b]

Wolny wybór to mit. 95 procent ludzi na kuli ziemskiej nie ma prawa do swobodnych decyzji.

$>

[b] Jak pani to obliczyła? [/b]

Pozostałe 5 procent stanowią międzynarodowe korporacje dysponujące ogromnymi pieniędzmi. To one rządzą. W swojej pierwszej książce "Ucho, gardło, nóż" napisałam: "Pięć coca-coli jebie cały świat". Głównie dzięki temu, że ludzie mają silną potrzebę upodabniania się do innych, tzw. normalnych. Ostatnio zwróciłam uwagę, że na świecie toczy się zmasowana kampania promująca śluby. Musi taka być, bo kobiety coraz wyraźniej odrzucają rodzinę jako sposób na życie.

[b] Myśli pani, że akceptacja wolnych związków, bezdzietności, homoseksualizmu jest oznaką lepszych i zdrowszych relacji?[/b]

Hasła o rozpadzie rodziny czy parady homoseksualistów to manipulacja, która ma odwrócić naszą uwagę od tego, że żyjemy w niewolniczym systemie i że jedna wypłata dzieli nas od bankructwa.

[b]Ale pani dwukrotnie wyszła za mąż, ma córkę i synów. Czuje się pani pozbawioną wyboru ofiarą manipulacji? [/b]

Oczywiście. Tyle że jestem nią w mniejszym stopniu niż dzieci. Zbliżam się do śmierci i to mnie odpręża. Niestety, one mają przed sobą wieloletnie cierpienie.

[b] Czy pani radykalne tezy ktoś traktuje poważnie? [/b]

Nie jestem radykalna. Moje poglądy są powszechne. Moje opowiadania stoją w amerykańskich bibliotekach. Moje książki tłumaczone są na wiele języków i adaptowane w teatrach. W czteromilionowej Chorwacji rozeszły się w ponad 100 tys. egzemplarzy. Ale władze uznały, że lepiej będzie, jeśli zniknę z życia publicznego – telewizje mnie nie zapraszają, nie mogę znaleźć pracy w gazecie. Piszę książki i blog.

[b]To, co pani mówi i pisze, jest diagnozą wszechobecnego i nieusuwalnego zła. Może jednak istnieje inny scenariusz? [/b]

Przykro mi, że trafiła pani właśnie na mnie – osobę, która nie może powiedzieć o świecie niczego dobrego. Świadomość, że zło jest wszędzie, to warunek, dzięki któremu można znaleźć odrobinę radości.

[b] Co panią cieszy? [/b]

Kot, mąż, który mnie kocha, dzieci i wnuczka. I nadzieja, że uda się zarobić dość, by spłacić kredyty.

[b] W "Murzynach we Florencji" dała pani głos czterem pokoleniom Chorwatów. Powstało drzewo genealogiczne – przerysowane, może nawet karykaturalne.[/b]

Ten opis nie jest karykaturalny, tylko dokumentalny.

[b]Pisze pani o staruszce, która sprzedała grób swej matki, by zdobyć pieniądze. To fakt? [/b]

Zrobiła to moja matka, kiedy ja i mąż zostaliśmy bez pracy. Dziś starzy ludzie w Chorwacji mają żyjące w ubóstwie dzieci i bardzo surowe państwo, które po 40 latach pracy oferuje im 100 euro emerytury. Grzebią w śmietnikach, zbierają plastikowe butelki.

[b]Jest jakiś kraj, gdzie na starość dobrze się żyje?[/b]

W Europie idealnym miejscem dla starych ludzi są cmentarze.

[b]Powojenna Chorwacja z pani książek to gigantyczne rozczarowanie: nie ma rozliczenia wojennych win, nie poprawia się sytuacja kobiet. Tkwicie w martwym punkcie? [/b]

Nie, zmieniamy się na gorsze. Jest więcej ludzi bez pracy, do lekarza trudniej się dostać, szkoły są w katastrofalnym stanie, a podatki rosną.Całe wybrzeże – hotele, kurorty zostały wyprzedane obcokrajowcom. Tak naprawdę Chorwacja jako państwo nie istnieje.

[b]I co? Nikt się nie sprzeciwia? [/b]

Niewolnicy nie wzniecają rewolucji, walczą o przetrwanie. A opozycji nie ma. Najdobitniej pisze pani o niewolnictwie kobiet: żyją po to, by obsługiwać mężczyzn.

[b]Ale są od nich wytrwalsze i silniejsze. To kto naprawdę dyktuje warunki?[/b]