Pianista z innej orbity

Kiedy 7 lutego do sklepów na świecie trafi album polskiego pianisty – czwarty już wydany przez Deutsche Grammophon – Rafał Blechacz będzie wracał z Madrytu po cyklu koncertów z Orquesta Nacional de Espana. Potem ma trochę odpoczynku i znów będzie podróż po Europie: Włochy, Francja, Belgia, Holandia, Luksemburg, Niemcy.

Zobacz na Empik.rp.pl

Trasa nie ma charakteru promocyjnego. – Gdy płyta jest w sklepach, już do niej nie wracam – mówi Rafał Blechacz i wyjaśnia "Rz" swoje zasady: – Nowe utwory prezentuję najpierw w małych salach i najchętniej najbliższym. Gdy mam już z nimi dużo doświadczeń estradowych, wtedy zaczynam myśleć o nagraniu. Muszę jednak czuć, że warto utrwalić coś może na całe życie. Moja przygoda z cyklem "Estampes" Debussy'ego, który znalazł się na nowej płycie, rozpoczęła się przecież dziesięć lat temu.

Fortepian z Hamburga

-  Generalnie pomysłem na ten album był kontrast dwóch światów: impresjonistycznego Debussy'ego i ekspresjonistycznego Szymanowskiego – dodaje Rafał Blechacz. Chętnie opowiada też o długim poszukiwaniu najwłaściwszych brzmień dla kolejnych utworów: – "Ogrody w deszczu" Debussy'ego wymagają kolorów owianych srebrzystą aurą, rozświetlonych. Z kolei w "Pagodzie" musi być więcej złotawych barw, te rozmaite niuanse można wydobyć wnikliwym wczytaniem się w nuty i pewnymi zabiegami technicznymi, na przykład delikatnym użyciem pedału. Nieoceniona jest też kwestia instrumentu. Musiałem mieć bardzo dobry fortepian, który inspiruje do szukania rozmaitych odcieni, a z drugiej strony posiada potężny bas, jaki potrzebny był mi w sonacie Szymanowskiego.

Znalazł taki instrument w Hamburgu: Steinway D, model D, numer 584364. – Pamiętałem go z moich pierwszych występów w tym mieście – opowiada. – Już wtedy myślałem, że byłby znakomity do Debussy'ego i do utworów o większym natężeniu dynamicznym. Przed nagraniem sprawdzałem inne fortepiany, ale tylko po to, by do niego powrócić.

Płytę można też traktować jako pożegnanie z etykietką zwycięzcy Konkursu Chopinowskiego, z którą rozpoczął wędrówkę przez świat. Po ponad sześciu latach, jakie minęły od tamtego sukcesu, mówi, że dziś znajduje się na innej orbicie.

Recenzja

Album może zaskoczyć tych, którzy w Rafale Blechaczu widzą wyłącznie specjalistę od Chopina, on zaś Debussym i Szymanowskim interesuje się od dawna. Dobrze czuje się w tej muzyce o specyficznych kolorach, wysublimowanych brzmieniach, opartej na klasycznych formach, którą obaj kompozytorzy traktowali w oryginalny sposób. Jest na płycie Debussy klasycyzujący ("Pour le piano" z sarabandą i toccatą) i impresjonistyczny o orientalno-iberyjskich klimatach ("Estampes"). Oba cykle utworów Rafał Blechacz zagrał w sposób przykuwający uwagę. Osobne słowa uznania należą się za promocję Szymanowskiego – tego mniej znanego, bo Sonatę c-moll napisał w wieku 22 lat. Polak pokazał, że to dzieło naprawdę dużej klasy.

j.m

- Gdy wychodzę na estradę w Paryżu, Amsterdamie, Berlinie czy Londynie, mam świadomość, że publiczność wie, na czyj koncert przyszła – dodaje. – Pamięta mnie z poprzednich występów, chce posłuchać moich interpretacji. Takie rzeczy wyczuwa się już po powitalnych oklaskach. A ja podczas prób nad nowym repertuarem zastanawiam się, jak zabrzmi on w znanych mi salach.

Kiedy pytam go, dlaczego tak rzadko gra w Polsce, ripostuje: – Nie sposób być wszędzie w ciągu jednego sezonu. Europa i Ameryka to sporo krajów i sal koncertowych. Niedawno dokonałem bilansu i okazało się, że przez sześć lat dałem jednak w Polsce około 30 koncertów. Co prawda, najwięcej bezpośrednio po konkursie.