Indie–Pakistan. Wielkiej wojny na razie nie będzie

Względny spokój na liczącej ok. 700 km linii demarkacyjnej w Kaszmirze zapanował dopiero w niedzielę nad ranem. Jest to praktycznie linia graniczna pomiędzy oboma państwami roszczącymi pretensje do całego Kaszmiru. Powstała po pierwszej wojnie, bezpośrednio po podziale Indii Brytyjskich, prawie przed ośmioma dekadami. Zdaniem Pakistanu cały zamieszkany przez ludność muzułmańską obszar powinien przypaść jemu. 

Nie wiadomo, jak długo potrwa obecny rozejm. Na poniedziałek zaplanowano bezpośrednie rozmowy indyjsko-pakistańskie na temat szczegółów rozejmu. Wynik nie jest łatwy do przewidzenia, mimo nacisku Waszyngtonu. 

W każdym razie obie strony ogłosiły zdecydowane zwycięstwo. Dodatkowo z Delhi padło zapewnienie, że każdy następny akt terroru w Kaszmirze będzie traktowany jako casus belli. 

Czytaj więcej

Konflikty zbrojne

Indie zaatakowały Pakistan. Jak duża będzie ta wojna?

Obecny konflikt zbrojny pomiędzy Indiami i Pakistanem nie jest dla nikogo niespodzianką. Tym raze...

To właśnie zamach w jednej z himalajskich dolin w pobliżu Pahalgam po indyjskiej stronie linii granicznej doprowadził do konfrontacji zbrojnej. Pod koniec kwietnia muzułmańscy terroryści rozstrzelali tam 25 indyjskich turystów oraz ich nepalskiego przewodnika. Sprowokowało to Indie do uderzenia na Pakistan oskarżany o wspieranie muzułmańskich separatystów. Islamabad nie kryje, że udziela bojownikom z Kaszmiru moralnego i dyplomatycznego wsparcia, lecz zaprzecza wsparcia w postaci dostaw broni czy organizowania zamachów. W Delhi nikt w to nie wierzy. 

Nie było gróźb atomowych ze strony Indii i Pakistanu

 Zdaniem Indii w czasie obecnego konfliktu zbombardowane zostały bazy terrorystów po stronie pakistańskiej oraz instalacje pakistańskiej armii, z których pomocy mieli korzystać terroryści. Premier Pakistanu udowadniał, że zniszczono magazyn indyjskich rakiet, co najmniej dwa lotniska wojskowe oraz system antyrakietowy S-400 rosyjskiej produkcji, co uznano za największe osiągnięcie pakistańskiego oręża. 

Pakistański dziennik „Daily News” twierdzi, iż w całej operacji kluczową rolę odegrały pakistańskie myśliwce produkcji chińskiej J-10C. Miały one odnieść zwycięstwo w starciach z indyjskimi maszynami Rafale produkcji francuskiej. W atakach miała brać udział nawet setka maszyn z obu krajów. Jaki był faktyczny przebieg starć, trudno zweryfikować, opierając się na doniesieniach obu stron. Mowa jest o ok. 70 ofiarach śmiertelnych ataków rakietowych oraz artylerii.

Czytaj więcej

Polityka

Premier Indii wyróżniony przez USA jak Churchill

Narendra Modi zawodzi Zachód w sprawie Rosji i jest nacjonalistą. Ale Indie są Amerykanom potrzeb...

Obie strony zapewniały, że nie są zainteresowane wywołaniem konfliktu na pełną skalę i w tym celu zadają przeciwnikowi jedynie ograniczone straty. Nie było także żadnych gróźb sięgnięcia po broń jądrową, którą mają obie strony. 

W rzeczy samej nie była to pełnoskalowa wojna, jak ostatnia ponad trzy dekady wcześniej. Nie była to także graniczna wymiana ognia, jak kilka poprzednich. Tym razem konfrontacja zbrojna trwała nieco dłużej i przebiegała z większym natężeniem przy wykorzystaniu dronów – po raz pierwszy w historii militarnych konfrontacji obu krajów. Tym samym większe było też ryzyko, iż sytuacja może wymknąć się spod kontroli. 

W takich okolicznościach włączył się Biały Dom. Sekretarz stanu Marco Rubio prowadził nieprzerwanie przez całą noc z piątku na sobotę telefoniczną dyplomację wahadłową, rozmawiając na przemian z Delhi i Islamabadem. Miał do dyspozycji szereg argumentów, gdyż oba kraje zaangażowane są w rozmowy z USA w sprawach handlowych i finansowych. Pakistan zabiega o poparcie Waszyngtonu w Międzynarodowym Funduszu Finansowym (IMF) w sprawie wielomiliardowych kredytów. Z kolei Indie negocjują z administracją Trumpa wysokość stawek celnych.