Arogancja władzy ćwiczona na emerytach

Przypomnijmy sekwencję zdarzeń w tej sprawie. Polecamy ją wykładowcom i studentom prawa. To popis tego jak rządzący nie powinni zachowywać się wobec obywateli.

Styczeń 2009 r. W życie wchodzi przepis stanowiący: nie jest konieczne zwolnienie z pracy jeśli chcesz emeryturę z ZUS.

Wrzesień 2009 r. Ministerstwo pracy zmienia zdanie. Zapowiada: przywrócimy nakaz rozwiązywania umowy o pracę.

18 września w reakcji na tekst w DGP minister pracz Jolanta Fedak oświadcza: „Nie należy ograniczać emerytom możliwości pracy i zarobkowania tylko dlatego, że są emerytami. Nie planuję żadnych zmian".

Wrzesień 2010 r. Mimo taj deklaracji resort pracy przygotowuje nowelę zakazującą łączenie pracy i świadczenia. Sejm uchwala ją w grudniu 2010 r.

23 grudnia ustawę podpisuje prezydent.

28 grudnia Bronisław Komorowski mówi: „Wystąpię z inicjatywą, która ma ponownie umożliwić łączenie emerytury z etatem".

12 stycznia 2011 r. prezydent się z tego wycofuje, wskazując że przygotuje jedynie techniczne rozwiązanie dające prawo do przeliczenia świadczeń z wyższą tzw. kwotą bazową.

1 październik 2011 tysiące emerytów traci prawo do świadczeń, bo nie zrezygnowali z pracy.

13 listopada 2012 Trybunał Konstytucyjny uznaje, że ustawa jest niezgodna z prawem. Mówi o zaufaniu obywateli do państwa.

22 listopad wyrok TK wchodzi w życie i emeryci odzyskują zawieszone świadczenia, ale wciąż nie odzyskują emerytur wcześniej bezprawnie zawieszonych.