Nagły zwrot podejścia polskich władz do oferty rozlokowania niemieckich patriotów został przyjęty w Berlinie z konsternacją. W poniedziałek szef MON Mariusz Błaszczak przyjmował „z zadowoleniem” propozycję udziału Niemiec w ochronie naszego kraju przed atakiem rakietowym ze wschodu. Dwa dni później, idąc za wskazaniami Jarosława Kaczyńskiego, radził, aby baterie znalazły się jednak na Ukrainie.
Dla Berlina to scenariusz całkowicie nierealny. Oznaczałby bezpośrednie zaangażowanie kraju, członka NATO, w wojnę na Ukrainie, bo do obsługi wyrzutni musiałoby zostać oddelegowanych kilkuset niemieckich żołnierzy. Przeszkolenie w rozsądnym czasie ich ukraińskich kolegów zwyczajnie nie jest możliwe.
Czytaj więcej
Minister Obrony Narodowej Mariusz Błaszczak zaproponował, by niemieckie baterie Patriot zostały przekazane Ukraińcom. Władze Niemiec proponowały wcześniej, by systemy przeciwlotnicze były rozmieszczone na terenie Polski.
Nad Szprewą można więc usłyszeć opinię, ze oferta złożona przez Niemcy była na tyle atrakcyjna, że nie mogła zostać po prostu odrzucona przez Warszawę. Konieczne było znalezienie innego sposobu na jej utopienie. Takiego, który przynajmniej w oczach twardego elektoratu PiS przerzuci winę za porażkę na Niemcy.
Pozostaje cena takiej strategii dla Polski. Jest fundamentalna: brak odpowiedniego zabezpieczenia kraju przed rosyjskim atakiem. Ale także podcięcie relacji z Amerykanami, bo baterii Patriot jest dziś tak mało, iż koordynacją ich wykorzystania zajmuje się głównodowodzący wojskami NATO w Europie, amerykański generał Christopher Cavoli.
Gdyby władzom w Warszawie rzeczywiście zależało na większym zaangażowaniu Niemiec i pośrednio Ameryki w obronę Ukrainy, polska sugestia zostałaby przekazana kanałami dyplomatycznymi. Znalazła się jednak w wywiadzie dla PAP Kaczyńskiego, zupełnie zaskakując zachodnich partnerów.
Czytaj więcej
Odrzucając propozycję ochrony polskiego nieba przez niemieckie patrioty, PiS jawnie gra bezpieczeństwem Polski w imię doraźnych politycznych celów.
To niestety podcina ostatnie nadzieje, że w warunkach wojny dla partii rządzącej są jednak kwestie ważniejsze od zwiększania szans na utrzymanie władzy po wyborach za 10 miesięcy. Takie, jak ułożenie sobie choćby na minimalnym poziomie relacji z zachodnim sąsiadem czy skuteczne wpłynięcie na jego politykę wobec Rosji w chwili, gdy są na to największe szanse. To nie ten format polityków stoi dziś na czele naszego kraju.
