Pasek na oczach budzi nieufność

Kiedy media pisały o „Andrzeju L., liderze Samoobrony”, wyglądało to wręcz absurdalnie.

Rzeczywiście, taka fikcyjna ochrona powszechnie znanych osób jest często śmieszna. Podobnie jak jednego dnia mówiono o Anecie Krawczyk, a następnego o Anecie K. Dlatego zastrzeżenie, które poczynił pan Krauze, pozwoli mu uniknąć zwyczajnej śmieszności i domysłów.

Czyli marketingowo to dobre posunięcie.

Bardzo dobre. Zwłaszcza że łatwiej bronić całego dobrego imienia niż tylko pierwszej jego litery. Poza tym, kiedy bohater jakiejś historii jest podpisany pełnym imieniem i nazwiskiem, czytelnik odbiera to jako sygnał, że spór się jeszcze toczy, że nic nie jest przesądzone, że być może są to tylko podejrzenia, fałszywe oskarżenia bądź zwykła nagonka. Zawsze można się wtedy bronić, dowodząc, że mamy do czynienia z negatywną kampanią skierowaną przeciwko danej osobie.

To chyba dziwne, że nikt inny dotąd na to nie wpadł...

Andrzejowi Lepperowi na przykład zależało przede wszystkim na tym, by w ogóle o nim mówiono – bez względu na to, czy dobrze, czy źle. Ryszard Krauze zaś z wielką troską dba o swój wizerunek, bo ma ku temu także powody czysto biznesowe. Gdyby przyprawiono mu etykietkę „podejrzany, prawie skazany”, mogłoby to się negatywnie odbić także na giełdowych notowaniach akcji jego firm. Nic dziwnego, że dba o swój wizerunek bardziej niż inni.