Zdaniem WSA kluczowe znaczenie ma tu treść art. 14b § 3 ordynacji podatkowej, którego naruszenie zostało wskazane przez pełnomocnika, a który stanowi, iż w razie niewydania przez organ postanowienia w terminie trzech miesięcy od dnia otrzymania wniosku podatnika, płatnika lub inkasenta o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach uznaje się, że organ ten jest związany stanowiskiem podatnika, płatnika lub inkasenta zawartym we wniosku.
W takiej sytuacji art. 14 § 5 ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio. Z przytoczonego przepisu wynika, że wskutek przekroczenia przez organ podatkowy trzymiesięcznego terminu wiążące jest dla tego organu stanowisko podatnika zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego (tzw. milcząca interpretacja).
[wyimek]Trzymiesięczny termin na wydanie interpretacji biegnie od momentu wniesienia wniosku[/wyimek]
Owo związanie stanowiskiem podatnika oznacza, iż bezzasadne jest wydawanie postanowienia w sprawie interpretacji, która z mocy przepisu prawa istnieje w obrocie prawnym i ma moc interpretacji wiążącej dla organu podatkowego. W takim wypadku postanowienie nie może wywrzeć skutku, który winien nastąpić w ramach instytucji wiążącej informacji podatkowej. Inaczej mówiąc, wydanie postanowienia w sprawie wiążącej interpretacji podatkowej ma sens wówczas, gdy realizuje ono zasadniczą funkcję, jaką przypisał jej ustawodawca, to jest funkcję gwarancyjną. Jeśli funkcja ta zostaje zrealizowana poprzez wejście do obrotu prawnego tzw. milczącej interpretacji, odpada podstawa prawna wydania postanowienia w sprawie interpretacji.
Ordynacja podatkowa przewiduje dwie sytuacje, których wystąpienie nadaje interpretacji moc wiążącą: wydanie w tej sprawie postanowienia lub decyzji (pod warunkiem że postanowienie zostanie wydane w ustawowo określonym terminie) oraz niewydanie aktu administracyjnego w tym terminie (interpretacja milcząca).
Przepisy tej ustawy określają też sposób, w jaki wiążąca interpretacja może być wyeliminowana z obiegu prawnego. Jeśli w obrocie prawnym pozostaje mocą przepisu prawa tzw. milcząca interpretacja, a organ odwoławczy dostrzega jej wadliwość, może podjąć z urzędu działania określone w art. 14b § 5 pkt 2 ordynacji celem jej wyeliminowania. Z całą pewnością takiego skutku nie osiągnie organ odwoławczy, wydając rozstrzygnięcie odmawiające zmiany postanowienia organu pierwszej instancji, skoro de facto w obrocie prawnym funkcjonuje już milcząca interpretacja.
