Sąd stwierdził, że skarga jest zasadna. Przypomniał, że interpretacja indywidualna musi zawierać ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.
Przy czym [b]stanowisko organu zawsze musi być ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Uzasadnienie prawne musi natomiast stanowić rzetelną informację dla wnioskodawcy[/b], dlaczego w jego sprawie znajdują zastosowanie określone przepisy, a także dlaczego wyrażony przez niego pogląd nie zasługuje na uwzględnienie.
Dopiero ocena stanowiska wnioskodawcy i stanowisko własne organu podatkowego składają się na interpretację, przy czym ocena z istoty swej musi, obok krytyki lub aprobaty stanowiska wnioskodawcy, zawierać wyjaśnienie, dlaczego takie a nie inne stanowisko zostało zajęte.
W tej sprawie takiego wyjaśnienia zabrakło. [b]Dyrektor izby skarbowej działający z upoważnienia ministra finansów nie zawarł kompleksowej i całościowej oceny stanowiska wnioskodawcy, nie uzasadnił, dlaczego uznaje to stanowisko za wadliwe.[/b]
Organ wydający interpretację pominął bowiem całkowicie bardzo istotny z punktu wiedzenia zastosowania odpowiednich przepisów prawa, szeroko eksponowany przez stronę skarżącą, wątek dotyczący bezwzględnej nieważności czynności prawnej w postaci zawarcia umowy kredytowej z osobą posługującą się skradzionym lub sfałszowanym dokumentem tożsamości.
Organ wydający interpretację w ogóle nie odniósł się do twierdzeń podatnika dotyczących tego, że wyłudzone kredyty nie są w świetle przepisów prawa cywilnego (art. 58 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=86F27ADE2102E1D67842E76D535F1BD1?id=70928]kodeksu cywilnego[/link]) ważnymi czynnościami prawnymi, nie dochodzi bowiem pomiędzy stronami określonymi w umowie do skutecznego nawiązania umowy kredytowej, a zatem nie mogą do nich mieć zastosowania przepisy dotyczące wierzytelności nieściągalnych.
