UE szuka nowej recepty na handel

W przyszłym tygodniu wchodzi w życie CETA (Comprehensive Economic and Trade Agreement – Kompleksowa Umowa Gospodarczo-Handlowa) – porozumienie o wolnym handlu z Kanadą. Zakończyły się już negocjacje podobnych umów z Singapurem i Wietnamem.

Przybywa porozumień

Zawarte zostało polityczne porozumienie z Japonią, a ostateczne ustalenia powinny zapaść do końca roku. Do tego czasu też powinny się zakończyć negocjacje umów z Meksykiem i krajami Mercosur (porozumienie handlowe państw Ameryki Łacińskiej).

Wreszcie Komisja Europejska wystąpiła do Rady Europejskiej, czyli unijnych rządów, o zgodę na rozpoczęcie negocjacji z Australią i Nową Zelandią.

Kolejka chętnych

– W ciągu ostatniego roku partnerzy z całego świata stoją w kolejce do naszych drzwi, żeby zawrzeć z nami umowy handlowe – mówił Jean-Claude Juncker, przewodniczący Komisji Europejskiej.

To nie tylko efekt tego, że Unia jest największym rynkiem świata z 400 milionami konsumentów i najlepszymi warunkami dla inwestycji. Dodatkowo atrakcyjność Wspólnoty zwiększa fakt, że Stany Zjednoczone wykreśliły handel międzynarodowy z listy swoich priorytetów.

I tak wycofanie się Amerykanów z TTP (Trans-Pacific Partnership), czyli partnerstwa z krajami Pacyfiku, zmotywowało Japonię do przyspieszenia negocjacji z Ameryką.

Podobnie pogróżki prezydenta Donalda Trumpa pod adresem porozumienia NAFTA (North American Free Trade Agreement – Północnoamerykańska Strefa Wolnego Handlu) zachęciły Meksyk do finalizowania ciągnących się od lat rozmów z Unią.

Bruksela ma też swoje problemy z wolnym handlem i próbuje im zaradzić. Już zajęła się opracowaniem nowych instrumentów antydumpingowych, wymierzonych głównie w Chiny.

Nowe propozycje

A w czwartek Komisja Europejska przedstawiła dwie nowe propozycje reformy polityki handlowej.

Po pierwsze, składa propozycję utworzenia stałego międzynarodowego trybunału do rozstrzygania sporów między inwestorami i rządami. Do tej pory klauzule w umowach handlowych przewidywały, że ewentualne skargi ze strony inwestorów są rozpatrywane przez powoływanych ad hoc prywatnych arbitrów, często powiązanych z biznesem.