Dobry menedżer wie, że kierowanie dużym projektem wymaga przygotowania szczegółowego harmonogramu i kosztorysu, określenia celów oraz elastyczności pozwalającej dostosować plan do zmieniających się okoliczności. Takim projektem w skali makro jest dla nas rozwój kraju w perspektywie najbliższych lat, a skutecznym, choć niejedynym narzędziem jego wdrażania – fundusze europejskie 2014–2020. To, jak zainwestujemy te pieniądze, wynika nie tylko z dokumentów unijnych, ale przede wszystkim ze świadomości stojących przed Polską wyzwań. Należą do nich m.in. budowa innowacyjnej gospodarki, efektywnie wykorzystującej wiedzę i pomysły naszych przedsiębiorców i naukowców, wypracowanie skutecznej odpowiedzi na kwestie klimatyczne, takie jak deficyt zasobów wodnych czy ryzyko powodzi, zwiększenie aktywności zawodowej społeczeństwa, dalsze wyrównywanie poziomu życia w miastach i na wsi oraz poprawa funkcjonowania państwa. Taką refleksję zawarliśmy w polskich dokumentach strategicznych. Punktem odniesienia na gruncie krajowym dla umowy partnerstwa i programów na nową perspektywę jest więc Strategia Rozwoju Kraju 2020 (SRK) oraz uszczegółowiające ją tzw. strategie zintegrowane. SRK wyznacza trzy obszary, na których skoncentrujemy środki – konkurencyjna gospodarka, spójność społeczna i terytorialna oraz sprawne państwo. Postęp w jej wdrażaniu monitorujemy za pomocą konkretnych wskaźników, z których cztery są dla nas kluczowe. W 2020 roku PKB na mieszkańca w Polsce ma wynieść 74–79 proc. średniej unijnej. Zakładamy około 40-proc. wzrost dochodów gospodarstw domowych, dużą redukcję deficytu sektora finansów publicznych oraz skok z 39. w 2010 roku na 25. pozycję w 2020 roku w corocznym rankingu konkurencyjności gospodarek, który przygotowuje Światowe Forum Ekonomiczne. Zakładamy, że do 2020 roku około jednej czwartej wydatków rozwojowych sfinansujemy środkami UE. Są one tylko jednym z wielu, ale istotnym, elementem układanki pod nazwą „polityka rozwoju". Takie podejście pozwala spojrzeć na rozwój naszego kraju szerzej niż tylko w kontekście wykorzystywania funduszy unijnych.
Element ?układanki
Elżbieta Bieńkowska, minister rozwoju regionalnego
Elżbieta Bieńkowska
Dobry menedżer wie, że kierowanie dużym projektem wymaga przygotowania szczegółowego harmonogramu i kosztorysu, określenia celów oraz elastyczności pozwalającej dostosować plan do zmieniających się okoliczności. Takim projektem w skali makro jest dla nas rozwój kraju w perspektywie najbliższych lat, a skutecznym, choć niejedynym narzędziem jego wdrażania – fundusze europejskie 2014–2020. To, jak zainwestujemy te pieniądze, wynika nie tylko z dokumentów unijnych, ale przede wszystkim ze świadomości stojących przed Polską wyzwań. Należą do nich m.in. budowa innowacyjnej gospodarki, efektywnie wykorzystującej wiedzę i pomysły naszych przedsiębiorców i naukowców, wypracowanie skutecznej odpowiedzi na kwestie klimatyczne, takie jak deficyt zasobów wodnych czy ryzyko powodzi, zwiększenie aktywności zawodowej społeczeństwa, dalsze wyrównywanie poziomu życia w miastach i na wsi oraz poprawa funkcjonowania państwa. Taką refleksję zawarliśmy w polskich dokumentach strategicznych. Punktem odniesienia na gruncie krajowym dla umowy partnerstwa i programów na nową perspektywę jest więc Strategia Rozwoju Kraju 2020 (SRK) oraz uszczegółowiające ją tzw. strategie zintegrowane. SRK wyznacza trzy obszary, na których skoncentrujemy środki – konkurencyjna gospodarka, spójność społeczna i terytorialna oraz sprawne państwo. Postęp w jej wdrażaniu monitorujemy za pomocą konkretnych wskaźników, z których cztery są dla nas kluczowe. W 2020 roku PKB na mieszkańca w Polsce ma wynieść 74–79 proc. średniej unijnej. Zakładamy około 40-proc. wzrost dochodów gospodarstw domowych, dużą redukcję deficytu sektora finansów publicznych oraz skok z 39. w 2010 roku na 25. pozycję w 2020 roku w corocznym rankingu konkurencyjności gospodarek, który przygotowuje Światowe Forum Ekonomiczne. Zakładamy, że do 2020 roku około jednej czwartej wydatków rozwojowych sfinansujemy środkami UE. Są one tylko jednym z wielu, ale istotnym, elementem układanki pod nazwą „polityka rozwoju". Takie podejście pozwala spojrzeć na rozwój naszego kraju szerzej niż tylko w kontekście wykorzystywania funduszy unijnych.
