W 1818 r. Berlin stał się inicjatorem powstania związku celnego obejmującego terytoria pod panowaniem Hohenzollernów. W 1834 r. powstał Niemiecki Związek Celny, składający się z 18 państw, ale zdominowany przez Prusy. W ramach tej organizacji ujednolicono systemy monetarne krajów członkowskich, choć nie wprowadzono jednej waluty.
W 1838 r. ustalono, że kraje członkowskie muszą wybrać między dwoma strefami walutowymi: północnoniemieckiego talara i południowoniemieckiego guldena. Talara powiązano z guldenem i austriackim florenem. W 1875 r. powołano Reichsbank, czyli bank centralny zjednoczonych Niemiec, a walutą II Rzeszy stała się reichsmarka.
W podobnych bólach powstawała amerykańska unia walutowa. USA zdobyły się na powołanie pierwszego banku centralnego dopiero w 1791 r. Wcześniej poszczególne zbuntowane kolonie drukowały własne banknoty i biły swoją monetę. Bank przetrwał jedynie do 1811 r. Później kilkakrotnie odradzał się i znikał. Obecny System Rezerwy Federalnej powstał dopiero w 1911 r., a zaledwie w 1960 r. zdobył monopol na emisję dolarów.
