Serial Crime story na DVD

Ta seria nie wzrusza jak [link=http://empik.rp.pl/chirurdzy-sezon-4-stoltz-eric,prod57637241,film-p]„Chirurdzy”[/link] i nie trzyma w napięciu jak [link=http://empik.rp.pl/dexter-sezon-2-siega-marcos-cuesta-michael-goldwyn-tony,prod58575692,film-p]„Dexter”[/link], ale przykuwa do ekranu klimatem zadymionych barów, kasyn i mrocznych ulic.

[wyimek][link=http://empik.rp.pl/crime-story-ferrara-abel,prod58677922,film-p]Zobacz na Empik.rp.pl [/link] [/wyimek]

Rozgrywa się w Las Vegas i Chicago na początku lat 60. Serial, jako jeden z pierwszych, połączył akcję z wątkami obyczajowymi i inteligentnym humorem. We współczesnych produkcjach takie żonglowanie stylami i gatunkami stało się normą.

[srodtytul]Pięść zamiast dedukcji[/srodtytul]

W amerykańskiej telewizji lat 70. sprytni detektywi – Colombo i Kojak – z wdziękiem rozwiązywali kryminalne zagadki. W [link=http://empik.rp.pl/crime-story-ferrara-abel,prod58677922,film-p]„Crime story”[/link] porucznik Torello (Dennis Farina), łapiąc przestępców, mniej myśli, więcej działa. Przez wszystkie odcinki próbuje aresztować młodego gangstera Raya Lucę (Tony Denison). Ich pojedynek nie jest jednak walką dobra ze złem.

Torello działa na granicy prawa – wymusza zeznania, zastrasza świadków i stosuje przemoc wobec podejrzanych. Przypomina postać, którą Harvey Keitel zagrał w „Złym poruczniku” [link=http://empik.rp.pl/szukaj/produkt?author=Ferrara+Abel&start=1&catalogType=all&searchCategory=all]Abla Ferrary[/link], zresztą jednego z reżyserów „Crime story”. Wątek Raya Luci to z kolei historia mafijnej kariery, niemal jak z „Człowieka z blizną” [link=http://empik.rp.pl/szukaj/produkt?author=DE+PALMA+BRIAN+&start=1&catalogType=all&searchCategory=all]Briana De Palmy[/link] czy „Chłopców z ferajny” [link=http://empik.rp.pl/szukaj/produkt?author=Martin+Scorsese&start=1&catalogType=all&searchCategory=all]Martina Scorsese[/link]. Początkujący bandyta pnie się w hierarchii przestępczego świata dzięki morderstwom, kradzieżom i oszustwom.

Niestety, wiele scen jest mało wiarygodnych i zbyt patetycznych. Aktorzy zamiast grać, deklamują. W pierwszym odcinku, gdy policja pozwala bandytom przedostać się z zakładnikami do samochodu, Torello podchodzi do jednego z nich i wypowiada słynną kwestie: „Znajdę i zabiję twoją matkę, ojca i psa”. A gdy podczas rozprawy zdenerwowany jego arogancją adwokat rzuca w bohatera teczką z aktami, sędzia nie reaguje.

„Crime story” jest produkcją brutalną jak na swoje czasy. Choć na ekranie rzadko pojawia się krew, trup ściele się gęsto. W innych serialach z lat 80., m.in. „Drużynie A” czy „MacGyverze”, przemoc była wzięta w nawias – mimo strzelanin i pościgów, nikt nie ginął.

Oryginalny humor „Crime story” miał łagodzić uczucia widzów nieprzyzwyczajonych do agresji w telewizji trzy dekady temu. W jednej ze scen Torello, widząc zmasakrowane ciało, mówi, że wygląda ono jak obraz Polloca (dzieła tego artysty przedstawiały plątaninę linii i kolorów).

[srodtytul]Strzały w rytmie rocka [/srodtytul]

Serial pełnymi garściami czerpie z muzycznych szlagierów – nie ilustrują one akcji, ale tworzą nowe znaczenia. Ta popkulturowa zabawa dźwiękiem i sensami daje niesamowite efekty. Każdy odcinek rozpoczyna przebój „Runaway” o niespełnionej miłości. Gdy zrozpaczony Torello stoi nad trupem przyjaciela, słychać „Stand by me” wyrażający tęsknotę za nieśmiertelnym uczuciem.