„Teściowie 3”. Podzielona Polska na chrzcinach

Portret podzielonej Polski, ale też próba przerzucenia mostu między ludźmi o innych poglądach, innej hierarchii wartości, innym wykształceniu i oczekiwaniach od życia. Poza tym morze inteligentnego humoru i wspaniała aktorska obsada. „Teściowie 3” Jakuba Michalczuka  to naprawdę dobra rozrywka.  

Zaczęło się od „Teściów” w 2021 roku

Jak mówi „trójka” w tytule, to już kolejny film z tego cyklu. Scenarzystą wszystkich trzech części jest Marek Modzelewski, lekarz-radiolog, scenarzysta, dramaturg, współautor telenoweli „Barwy szczęścia”.  Pierwszą część „Teściów” napisał na podstawie swojej sztuki „Wstyd”, wystawionej premierowo w warszawskim Teatrze Współczesnym.

Czytaj więcej

Plus Minus

Juliusz Machulski: Brak charakteru i przerośnięte ego politycznych nieudaczników

Po 15 października cieszyłem się, że wreszcie idziemy w dobrą stronę. Ale to wszystko zostało zni...

W 2021 roku przeniósł ją na ekran debiutujący wówczas w długim metrażu Jakub Michalczuk. Opowiedział o weselu, które nie powinno się odbyć, bo młoda para uciekła sprzed ołtarza. Ale skoro wszystko było przygotowane, a rodzice witali zjeżdżających się gości, to zabawa trwała. No i nagle w eleganckim lokalu zderzyły się dwa światy: zamożnej, wykształconej warszawskiej elity, do której należeli rodzice chłopaka i dziewczyny, prości ludzie z Podlasia, skromni, wyznający inne wartości i mający inne oczekiwania od życia.

Po zerwanym ślubie, między niedoszłymi teściami do głosu zaczęły dochodzić wzajemne antypatie. Modzelewski i Michalczuk pokazali dwie Polski. Kraj podzielony, nie ukrywający głębokich konfliktów i braku tolerancji dla innych. Nadzieja? Weronika i Łukasz – młodzi niedoszli małżonkowie, którzy porzucili konwenanse i na końcu uciekli razem gdzieś daleko, by tam budować swoje życie. Wspaniałe role stworzyli w „Teściach” Maja Ostaszewska i Marcin Dorociński jako przedstawiciele stołecznej śmietanki oraz Izabela Kuna i Adam Woronowicz jako „prowincjusze”.

Nakręceni dwa lata później przez Kalinę Alabrudzińską „Teściowie 2” byli kolejnym podejściem do usankcjonowania związku młodych uciekinierów od ołtarza. Tym razem wesele miało się odbyć w nadmorskiej miejscowości. W obsadzie zabrakło Marcina Dorocińskiego – jego bohater rzucił żonę dla młodszej kobiety. Niestety, film nie miał w sobie lotności i świeżości pierwszej części.

Spotkanie po latach

Za to „trójka”, wyreżyserowana ponownie przez Michalczuka i z udziałem tych samych aktorów, okazuje się wspaniałą niespodzianką. Tym razem na Podlasiu ma się odbyć chrzest pierwszego dziecka Weroniki i Łukasza, na stałe mieszkających w Berlinie. Gospodarzami imprezy są rodzice dziewczyny, a do ich miasteczka przyjeżdża matka chłopaka z przyjaciółką – psychiatrką. Zjawia się też jej wciąż nierozwiedziony, ale prowadzący osobne życie w Australii mąż (super powrót Marcina Dorocińskiego), na dodatek z małym synem. „Matka poprzedniego dziecka była kosmetyczką, druga to modelka? No, jest upgrade” – drwi porzucona żona. 

No i znów dochodzi do konfrontacji całkowicie odmiennych poglądów i wartości. Warszawianka Małgorzata nie ukrywa dystansu i pogardy dla „zaścianka”. Na dodatek dopiero na miejscu dowiaduje się, że to nie spóźnione urodziny jej wnuka, tylko chrzest. „Jeszcze teraz, kiedy Kościół jest tak skompromitowany?!” – wścieka się. Jednak prowincjonalna Wanda ucina temat. Bo co? Mieliby wytykać, „że dziecko nieochrzczone? Że Żyd?”. A przecież okaże się, że kryje się za tym chrztem coś jeszcze.

Czytaj więcej

Film

Złoty Lew dla Jima Jarmuscha za „Father Mother Sister Brother”

Wielki faworyt krytyków „The Voice of Hind Rajab” Kaouther Ben Hanii z Grand Prix.

Gospodyni z Podlasia nie jest krystaliczna. Od dawna zdradza fajtłapowatego Tadeusza. No i zaraz „masaże gorącymi kamieniami, fryzjery, solarium”. A że religijna? No to potem gna do kościoła, żeby się wyspowiadać. A i tak, jak ktoś przynosi w prezencie dla dziecka album o papieżu, ucina: „Papież? Trzeba było pieniądze do koperty wsadzić”. 

Świat męski w efekcie okazuje się prostszy, bardziej szczery i empatyczny. Tu polane wódeczką niepowodzenia mogą połączyć, ujawnić prawdę, wzbudzić empatię.

No i przychodzi w „Teściach 3” moment, gdy bohaterowie pękają, tempo zwalnia, opadają maski, dochodzą do głosu uczucia. Każdy ma w sobie jakieś tęsknoty, żal, strach, poczucie samotności i niespełnienia…

Czytaj więcej

Plus Minus

„The Voice of Hind Rajab”. Śmierć na oczach świata

Złotego Lwa weneckiego festiwalu zdobył w tym roku Jim Jarmusch za film „Father Mother Sister Bro...

Aktorskie kreacje

Te dwie Polski z „Teściów” muszą inaczej głosować w wyborach, bo żyją w innych światach, wyznają inne wartości. Noszą w sobie wzajemną niechęć, a Kościół i politycy tylko pogłębiają przepaść między nimi. Modzelewski i Michalczuk pokazują, jak daleko zaszła polaryzacja postaw, a jednak próbują bohaterów zbliżyć. Zwyczajnie, po ludzku. Ktoś uwierzy? Ale próbować trzeba. 

„Teściowie 3” to świetne wciągające kino. Humor jest tu najwyższego lotu – inteligentny, rodzący tyle samo śmiechu, co bólu, a potem gorzkiej refleksji na temat kondycji polskiego społeczeństwa. No i aktorzy! Patrząc na czwórkę: Ostaszewska, Dorociński, Kuna, Woronowicz, chciałoby się parafrazować „Kubusia Puchatka”: „Takich dwóch jak ich czworga to nie ma ani jednego”. A w „trójce” doszlusowują do nich m.in. Magdalena Popławska jako „ciocia”, która może dziecku zaoferować „bezpłatną diagnozę w kierunku spektrum” i Wojciech Mecwaldowski jako właściciel baru „Tropical”, choć akurat ich postacie wydają się nieco przerysowane.

Widz śmieje się non stop, a po wyjściu z kina tego śmiechu się nie wstydzi. Czy może być większa pochwała dla komedii?