Forest Whitaker ze Złotą Palmą

„34 lata temu znalazłem się w Cannes po raz pierwszy i to zmieniło moje życie. Zrozumiałem, że podjąłem właściwą decyzję, by szukać kontaktu z ludźmi poprzez film. Później wracałem na ten piękny festiwal, aby pokazać własne prace i zainspirować się twórczością najważniejszych artystów na świecie. Dziś czuję się niesamowicie zaszczycony, że zostałem uhonorowany w czasie doniosłej 75. rocznicy Festiwalu” – mówi aktor.

Na swój pierwszy festiwal canneński, który tak dobrze wspomina, Whitaker trafił w 1988 roku, gdy w filmie „Bird”, u boku Clinta Eastwooda zagrał Charliego Parkera, wizjonera,  jazzmana, genialnego saksofonistę. To była jego pierwsza główna rola na ekranie, choć  wcześnie wystąpił m.in. w „Kolorze pieniędzy” Martina Scorsese, „Plutonie” Olivera Stone'a i „Dzień dobry, Wietnam” Barry'ego Levinsona. A Cannes poznało się na talencie Whitakera – czarnoskóry aktor wyjechał z Lazurowego Wybrzeża z nagrodą dla najlepszego aktora. Miał wówczas 27 lat.

Po latach Forest Whitaker podczas uroczystości otwarcia festiwalu odbierze Złotą Palmę za całokształt twórczości. „Witając Foresta Whitakera w Cannes, zawsze wiedziałem, że spotykam artystę o wielkiej charyzmie —  mówi dyrektor programowy festiwalu Thierry Frémaux — „Jego filmografia jest olśniewająca, to aktor spełniony. Uważnie obserwowałem też jego elegancję, widziałem jak wiele uwagi poświęca młodemu pokoleniu ludzi kina. Forest kocha świat i swoim zaangażowaniem przyczynia się, by stał się on miejscem lepszym. Bardzo rzadko można spotkać artystów, którzy osiągają tak piękną wewnętrzną równowagę jak on”.

„Tradycją festiwalu canneńskiego jest honorowanie ludzi, którzy stworzyli jego historię, a Forest Whitaker z pewnością do takich artystów należy ” – dodaje Pierre Lescure, prezydent Festiwalu w Cannes.

Aktor rzeczywiście w oficjalnym programie prezentował swoje filmy sześciokrotnie: po „Bird” były: „Rozróba w Harlemie” Billa Duke'a, „Porywacze ciał” Abla Ferrary czy „Ghost Dog: Droga samuraja” Jima Jarmuscha, gdzie zagrał melancholijnego zabójcę, który żyje zgodnie z „Hagakure”, kodeksem honorowym średniowiecznych japońskich samurajów.

Forest Whitaker urodził się 15 lipca 1961 roku w Longview w Teksasie, ale wychował w Kalifornii. Jego ojciec był agentem ubezpieczeniowym, matka — nauczycielką w szkole specjalnej. Jako chłopiec był Forest wyśmienitym sportowcem, co pomogło mu zdobyć stypendium w Pomona College. Tam zaczął bawić się w teatr i został zauważony przez hollywoodzkiego agenta. Zadebiutował na ekranie w 1982 roku małą rólką w komedii „Fast Times at Ridgemont High”. Studiował muzykę klasyczną na uniwersytecie kalifornijskim, potem aktorstwo w szkole w Londynie.

Postawny i ciężki — miał inne warunki niż większość młodych kandydatów na aktorów. Wpadł więc reżyserom w oko. Po roli w „Birdzie” i nagrodzie canneńskiej jego pozycję przypieczętowała kreacja w „Grze pozorów”.

— Hollywood nie ma dla Afroamerykanów zbyt wielu ciekawych ról — mówi Whitaker — Przez poprawność polityczną Denzel Washington czy Will Smith ciągle ocalają świat. Ja wolę role bardziej skomplikowane.

Szedł tą ścieżką konsekwentnie, współpracował z największymi, m.in. z Martinem Scorsese, Oliverem Stonem, Barry’m Levinsonem, Robertem Altmanem („Pret-a-porter”), Davidem Fincherem (Azyl”), Jimem Jamushem („Ghost Dog. Droga samuraja”), Ablem Ferrarą („Maria”).

Do jego najbardziej znanych tytułów należą też: „Dym”, „Ostatni król Szkocji” (Oscar i Złoty Glob dla najlepszego aktora), „Królowie ulicy”, „Gwiezdne wojny – historia,” „Czarna pantera”.