Grand Prix 10. Międzynarodowego Forum Niezależnych Filmów Fabularnych

Kim jest  Krzysztof Jankowski?

Mam 32 lata, pochodzę z Elbląga. Od 13 lat mieszkam w Warszawie. Od siedmiu tworzę filmy niezależne.

Młode Kino - czytaj więcej

Z wykształcenia jest pan...?

Skończyłem prawo na UW a potem reżyserię na stołecznej Akademii Filmu i Telewizji. Mam więc dwa zawody.

Film jest dodatkową pasją?

Od zawsze chciałem się nim zajmować, ale musiałem do realizacji tego marzenia jakoś dojść. Wybrałem prawo. Wciąż pracuję jako prawnik, ale robię tez produkcje off-owe i staram się nakręcić film "zależnie".

Doświadczenie prawnicze przyda się w spotkaniu z Kirą Gałczyńską?

Mam nadzieję, że nie uraziliśmy jej, wykorzystując anegdotę  o jej ojcu. „Odwyk" nie krzywdzi pamięci K.I. Gałczyńskiego. Wręcz przeciwnie. Faktem jednak jest, że realizując ten film nie przypuszczaliśmy, że będzie szansa na pokazanie go np. w telewizji. Z Kirą Gałczyńską się więc nie kontaktowaliśmy. Teraz to zrobimy.

Przypomnijmy, co stało się inspiracją do napisania scenariusza.

Anegdota, którą przeczytałem w „Zniewolonym umyśle"  Czesława Miłosza. Mowa jest tam o czterech poetach. Jednym z nich jest Gamma, czyli Gałczyński. Przy jego postaci pojawia się  trzyzdaniowa anegdota, że poeta w końcu został skierowany na odwyk. Po miesiącu do szpitala, do którego trafił, ktoś przyjechał z wizytacją. W konsekwencji pił poeta, cały personel i pensjonariusze. Postanowiłem tę historyjkę rozpisać na więcej obrazków. A potem z Wojtkiem Solarzem, odtwórcą głównej roli i zarazem współscenarzystą, staraliśmy się odnaleźć w tej sytuacji humor Gałczyńskiego i jego poetycki styl. Na ile się to udało, zostawiamy ocenie widzów.

Akcja dzieje się w jednym miejscu i czasie?

Na tym też polegała trudność realizacji. To film z epoki, akcja toczy się na początku lat 50.ubiegłego wieku, a robiłem ten film za własne pieniądze. Możemy mieć więc satysfakcję, że przy tak skromnym budżecie udało się zrobić profesjonalny film. Pokazaliśmy, że znamy się przecież na tym, robimy jak trzeba, tylko bez dofinansowania.

Gdzie realizowaliście zdjęcia?

W szpitalu klinicznym przy ul. Lindleya. Większość z polskich szpitali wciąż wygląda tak, że można tam kręcić film z epoki, ale tu dodatkowo pomogła nam uprzejmość władz szpitala. Zgodzili się na trzy dni zdjęciowe.

Niewiele...

Pewnie, że chcielibyśmy więcej, ale tyle musiało wystarczyć,  żeby powstał 23-minutowy film. I wygraliśmy.

Grand Prix 10. MFNFF nie jest pierwszą  nagrodą dla "Odwyku"?

Nie. Zwyciężył też na Festiwalu Filmów Optymistycznych w Rzeszowie. I był  pokazywany m.in. na Nowych Horyzontach we Wrocławiu.

Co dalej z „Odwykiem"?

Będziemy się starali sprzedać  go do telewizji.