Telewizja o Janie Pawle II

Zrealizowany przez Elżbietę Ruman „Cud na Kostaryce" (18 kwietnia, w piątek o 20.15 w TVP 1) opowiada historię uzdrowienia, które uznane zostało przez Kościół rzymskokatolicki za cud, za sprawą którego Jan Paweł II ogłoszony zostanie świętym. 50-letnia dziś, Floribeth Mora Diaz, Kostarykanka, z punktu widzenia medycyny, znajdowała się w beznadziejnym stanie. Zdiagnozowano u niej nieoperacyjnego tętniaka mózgu, który niemal z dnia na dzień czynił coraz większe spustoszenia w organizmie.

Była już przykuta do łóżka, gdy 1 maja 2011 roku obejrzała w telewizorze transmisję z beatyfikacji polskiego papieża. O tym, co działo się wcześniej i później, Floribeth sama opowiada w filmie. Znajdują się w nim także wypowiedzi członków jej rodziny i lekarzy.

Wspomnienia uczniów i współpracowników Jana Pawła II stały się z kolei tematem dokumentu „Nasz profesor papieżem" Grzegorza Linkowskiego. (19 kwietnia w sobotę o 10.20 w TVP 1). Opowieść osnuta została wokół związków Karola Wojtyły z Katolickiem Uniwersytetem Lubelskim, na którym nauczał przez 24 lata. Kierował katedrą etyki na Wydziale Filozofii od 1956 do 1978 roku. Wybór Lublina jako miejsca pracy naukowej, był kompromisem w ówczesnej rzeczywistości. Został wówczas zamknięty Wydział Teologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, na którym Karol Wojtyła właśnie zrobił habilitację. Rozpoczęły się regularne wyprawy do Lublina na zajęcia.

Występujący w filmie współpracownicy i uczniowie pamiętają, że przyjeżdżał zawsze nocnym pociągiem, a pierwsze kroki kierował do dominikanów, gdzie o. prof. Albert Krąpiec przygotowywał dla niego mocną, poranną kawę. Przyszły papież regularnie pijał ją zimną, bo modlił się długo jeszcze po zakończeniu mszy świętej... Jedna z sióstr Urszulanek, u których się zatrzymywał, wspomina, że nosił lekko „wyświeconą" sutannę. I że w ogóle go to nie zajmowało...

Lgnęli do niego studenci i pracownicy naukowi, bo rozmowy z nim były inspirujące i krzepiące. Studenci tytułowali go „wuj" i nawet tak podpisywał się w listach do nich. Chętnie wyjeżdżał z nimi na wspólne wyprawy turystyczne, choć często w czasie ich trwania miał długie samotne chwile.

- Trudno było go znać, bo nie miał potrzeby żeby się otwierać przed nami – przyznaje Halina Bortnowska, filozof i teolog. ­ - Wdawał się też często w rozmowy z kolegami o piłce nożnej co mnie okropnie denerwowało

Wspominany jest w filmie jako myśliciel, filozof, mistyk i człowiek modlitwy. Ale też – jak pamiętają bohaterowie filmu – słuchanie go na wykładach i czytanie jego książek – bywało zadaniem ponad ich możliwości. Było za trudne.

Organizował w Krakowie pieniądze na stypendia naukowe dla studentów KUL, innym pozostawiał ich rozdysponowywanie. Dopiero jako biskup zaczął przyjeżdżać do Lublina samochodem, miał w nim nawet zainstalowaną lampkę, żeby móc pracować...

Film przybliża także reakcje pracowników i studentów KUL na wieść, że Karol Wojtyła został wybrany papieżem. Cezary Ritter opowiada historię uzdrowienia swojej malutkiej chorej na posocznicę córeczki, która została niewytłumaczalnie uzdrowiona, gdy już nie było nadziei. O modlitwę w jej intencji poproszono wtedy Jana Pawła II.

Z innej perspektywy o Janie Pawle II opowiada dokument „Papieskie okno. Franciszkańska 3". Przypomina wzruszające pozaprotokolarne spotkania z wiernymi w Krakowie (premiera 20 kwietnia w niedzielę o 9.20 w TVP 1).

Zrealizowany przez Piotra Kota dokument niemal całkowicie złożony został z archiwalnych materiałów zarejestrowanych w czasie pielgrzymek polskiego papieża do ojczyzny. W Rzymie mówiono, że najlepsze i najbardziej ciekawiące jest, co papież mówi poza tekstami oficjalnych wystąpień. Taki właśnie charakter miały spotkania z wiernymi pod oknami krakowskiej kurii metropolitalnej na Franciszkańskiej 3. W tym domu Jan Paweł II nocował, tu przebywał jeszcze jako Karol Wojtyła. Na odbywające się poza oficjalnym protokołem widzenia tłumnie przybywała młodzież.