Świat idzie naprzód, a my wciąż tkwimy mentalnie w XIX wieku

[b]Rz: Czy w Polakach drzemie duch innowacyjności? Czy mogą u nas powstać technologie, które zrewolucjonizują świat?[/b]

Janusz Filipiak: Geny mamy dobre, więc wydaje się, że nie ma żadnych przeciwwskazań, abyśmy mogli stworzyć nową technologię na skalę globalną. Wszystko jednak, jak to zwykle bywa w naszym kraju, rozbija się o szczegóły.

[b]Co ma pan na myśli?[/b]

W Polsce wszystko stoi na głowie. Świat idzie naprzód, a my ze swoją mentalnością, jeśli chodzi o wynalazczość, wciąż tkwimy w XIX wieku. We współczesnym świecie liczy się praca zespołowa. Pracując w pojedynkę, niczego się nie osiągnie. Dlatego, gdy ktoś myśli, że pojedynczy naukowiec czy informatyk, jak kiedyś Edison, wymyśli żarówkę, jest w błędzie. Dlatego tak krytycznie oceniam to, co robi PARP wspólnie z Ministerstwem Rozwoju Regionalnego. To instytucje urzędnicze, które działają całkowicie nieefektywnie. Nie rozumieją współczesnego świata. Znają teorię, ale nie mają pojęcia o praktyce. Przygotowały ciekawy skądinąd konkurs wspierania rozwoju usług internetowych. Jednak wykluczyli z niego duże firmy. Chcą wesprzeć za to kilkaset małych podmiotów. Według mnie jest to zwykłe topienie i marnotrawienie pieniędzy. Co można dzisiaj zrobić za milion czy parę milionów złotych? Odpowiedź jest prosta – niewiele lub zupełnie nic. Żeby stworzyć coś przełomowego, trzeba zespołu ludzi, biura, zaplecza technologicznego i infrastruktury. To kosztuje dużo więcej niż parę milionów.

[b]Dlaczego uważa pan, że małe zespoły nie są w stanie nic zrobić?[/b]

Na całym świecie setki tysięcy ludzi w nowoczesnych laboratoriach spędzają długie godziny nad wymyślaniem nowych produktów. Z nimi nie można konkurować, dysponując małym budżetem. Dlatego innowacyjność produktowa jest taka trudna. Na innowacyjność trzeba patrzeć zresztą zupełnie inaczej. To długotrwały i wyjątkowo żmudny proces. Przebiega małymi kroczkami. To mozolne ulepszanie i poprawianie istniejących produktów i przebijanie się z nimi na rynek i do świadomości konsumentów. Tego nie da się zrobić bez innowacyjności procesowej – ciągłego ulepszania, optymalizacji i lepszej organizacji procesów biznesowych w firmie.

[b]Z pana wypowiedzi przebija pesymizm. Czy naprawdę jest tak źle?[/b]

Nie powiedziałem, że wszystko w Polsce jest złe, a Polacy niewiele potrafią. Wprost przeciwnie. Zgłaszają się do nas młodzi ludzie z bardzo ciekawymi pomysłami. Przyglądamy się im. Analizujemy. Problem polega na tym, że nawet jeśli ktoś wymyśli coś fajnego, to bardzo trudno jest to sprzedać rynkowo. Nie potrafimy – nie mam tu na myśli Comarchu – sprzedać naszych pomysłów. Co z tego, że Gadu-Gadu wcale nie jest gorsze od Skype’a. Nie potrafiło jednak zaistnieć w szerokim świecie, bo na to potrzeba olbrzymich nakładów na promocję i marketing. I tu znowu wracamy do pieniędzy. Bez nich nie da się zrobić niczego wielkiego. Dlatego, zamiast przepalać środki w setkach niewielkich przedsięwzięć, lepiej zdefiniować obszary rynku czy technologie i na nich skoncentrować całą uwagę, wysiłek i pieniądze. Wtedy mamy szanse stworzenia czegoś przełomowego.

[b]Skoro instytucje publiczne marnotrawią środki na badania i rozwój, może sektor komercyjny powinien wziąć na siebie ciężar finansowania innowacyjnych przedsięwzięć?[/b]

Nie wszystko, co robi administracja publiczna, jest chybione. Podoba mi się pomysł tworzenia narodowych centrów badawczo-rozwojowych. Trzeba je jednak wzmocnić. Samo oddanie do użytku nowoczesnego biurowca i udostępnienie go naukowcom to zbyt mało. Podobnie ma się rzecz z inkubatorami technologicznymi. Dobra koncepcja, ale w praktyce to tylko marnowanie potencjału i pieniędzy. Wracając do pana pytania. Sektor komercyjny, nie mogąc liczyć na pomoc państwa, od dawna sam ponosi główny ciężar wydatków na tworzenie nowych technologii. W Comarchu od lat łożymy na ten cel grube dziesiątki milionów złotych. Mamy na koncie wiele produktów, które z powodzeniem konkurują z zagranicznymi, a często są od nich dużo lepsze. Nie mamy żadnych kompleksów w starciu z gigantami. Cały czas szukamy młodych zdolnych ludzi z otwartymi głowami. Przyznajemy co roku staże setkom studentów informatyki. Zatrudniamy potem wielu z nich. A jakie dostajemy wsparcie od państwa? W zeszłym roku dotacja z PARP stanowiła zaledwie 1 proc. naszych wydatków na badania i rozwój. To pokazuje skalę problemu.

Publicystyka ComArch

[b]Rz: Czy w Polakach drzemie duch innowacyjności? Czy mogą u nas powstać technologie, które zrewolucjonizują świat?[/b]

Pozostało 92% artykułu